🏴 پویش من حسینی ام 🚩

در شب قتل، نگفت از سر و سامان، زینب

داشت اندیشه فردای یتیمان، زینب 

گفتی از یادِ پریشانی طفلان، زینب

داشت آن شب همه گیسوی پریشان، زینب

این چه خوابی است که در خوابگه شیران است؟

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع