🌹 نکاتى درباره ذکر #الحمدلله 🌹

🌹 نکاتى درباره ذکر #الحمدلله 🌹

1⃣ در قرآن و حديث، اين واژه در فضيلت ذاتى خداوند به کار رفته است،
مانند: «الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَکنْ لَهُ شَرِيک». (اسراء، آيه 111)

2⃣ ستايش خداوند متعال، برآيند شناخت و معرفت اوست. از اين رو، حقيقت حمد الهى و کمال آن، ارتباط مستقيم با ميزان معرفت دارد. 

🔸 هر چه معرفت نسبت به جمال و کمال حق تعالى بيشتر شود، ستايشِ ستايشگر، کامل‏تر مى‏گردد.

🔸 بنا بر اين، کامل‏ترين و بهترين ستايشگرِ خداوند متعال، خودِ اوست؛ زيرا هيچ کس مانند او، ذات اقدسش را نمى‏شناسد. 

🔸 از اين رو، خداوند متعال، نه تنها سزاوارترين ستايش‏شده است، بلکه سزاوارترين ستايشگرِ خويش نيز هست، چنان که در دعا مى‏خوانيم: «يا خيرَ حامِدٍ و مَحمودٍ؛ اى بهترين ستاينده و ستوده شده!».

3⃣ مقصود احاديثى که «حمد» را به «حقّ شکر» يا «تمام شکر» يا «وفاى شکر» تفسير کرده‏اند، شکر زبانى است، بدين معنا که اگر کلمه «حمد» با معرفت بر زبان جارى گردد، وظيفه زبان در شکرگزارى حقيقتا انجام شده است. 

🔸 بنا بر اين، تفسيرِ ذکر شده، ضرورت شکر عملى بر نعمت‏هاى الهى را نفى نمى‏کند؛ بلکه حمد صادقانه، ايجاب مى‏نمايد که حمد کننده، عملًا نيز سپاس‏گزار نعمت‏هاى الهى باشد.

📚 نهج الذکر ، ج ۲ ، ص ۱۸۴.