اشکال شده که مؤلفان درمورد ولادت امام مهدی علیه‌السلام به هر روایتی تمسک کرده‌اند، درحالی‌که خود به

۲. احادیثی که درباره مسائل مسلم اعتقادی و کلامی است، از آن‌ جهت که نزد شیعه ثابت است و به تأیید قطعی عقل نیز رسیده، راویان آن مورد جرح و تعدیل قرار نگرفته‌اند و به‌طورکلی احتیاجی به آن نبوده. احادیث مهدویت نیز از این دسته است.

۳. احادیث ولادت امام مهدی علیه‌السلام، که به دلالت مطابقی یا تضمنی یا التزامی، ولادت آن حضرت را ثابت می‌کند، از حد لازم تواتر فراتر رفته است، و مفید یقین است؛ بنابراین احتیاج به بررسی سندی ندارد. خبر متواتر، نقل جماعت کثیری است که اتفاقشان بر دروغ محال است و می‌دانیم که در خبر متواتر لازم نیست هریک از راویان حدیث از ثقات و عدول باشند؛ بلکه می‌توان از راه تراکم احتمالات به یقین رسید.

۴. شخص متتبع، بعد از ملاحظه وضع سیاسی عصر امام‌ عسکری علیه‌السلام و قبل و بعد از آن پی می‌برد که یکی از عوامل جهالت حال راویان احادیث ولادت امام مهدی علیه‌السلام همان فشارهای سیاسی بوده که ازطریق حاکمان ظلم و جور بر شیعیان وارد شده است؛ بنابراین بسیاری از راویان، خود را با اسامی مستعار معرفی می‌کردند تا شناخته نشوند. برخی راویان نیز از مناطق دور به سامرا می‌آمدند و درباره آن حضرت سؤال می‌کردند و برای دیگران نقل می‌نمودند.

 

۲. سلسلة الاحادیث الصحیحه، ناصرالدین آلبانی، ج۴، ص۳۵۸.