موج اعتراض ها به گرانی و ناکارآمدی کابینه

مال در نظام اسلامی به منزله ستون فقرات یک ملّت است عناصر محوری اقتصاد را قرآن کریم در چند آیه بیان کرده است: عنصر اول این است که مال را به منزله ستون فقرات یک ملّت و جامعه معرفی کرد که این ثروت مملکت را نباید به دست سفیهان سپرد، زیرا ثروت مملکت عامل قیام و استقامت و پایداری یک ملّت است. اگر سفیه ستون فقرات یک ملّت را به دست بگیرد این ستون را می‌شکند و این ملّت را زمین‌گیر می‌کند.

عنصر دوم آن است که اگر ملّتی نتواند ستون فقراتش را حفظ بکند فقیر است؛ یعنی ستون فقرات او شکسته است.اگر این ستون محفوظ نماند و در اثر ربا و مانند آن آسیب ببیند، این ملّت فقیر می‌شود. فقیر به آن ملّتی می‌گویند که ستون فقراتش شکسته است، زیرا عامل قیام که ثروت است آن را از دست داد و از آن بهره صحیح نبرد.

ملتی که ستون فقراتش شکسته است، قدرت قیام ندارد، عنصر سوم آن است، ملتی که ستون فقراتش شکسته است این قدرت قیام ندارد چه رسد به مقاومت، تا برسد به اقتصاد مقاومتی. آیه سوره «نساء» این است که مال عامل قیام است، ملّتی که عامل قیام ندارد، یک ملّت ویلچری است.

دعای پیامبر گرامی اسلام در شعب ابی طالب این است که «اَللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی اَلْخُبْزِ وَ لاَ تُفَرِّقْ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُ»؛ خدایا من می توانم شعب و سختی های آن را تحمل کنم؛ اما ملت گرسنه را نمی شود در راه الهی نگه داشت و آن را اداره کرد.

در بیان قرآن کریم، مال عامل قیام یک ملت است. اگر ملت بخواهد بایستد باید جیبش پر باشد، فقیر به معنای ندار نیست! بلکه کسی است که ستون فقراتش شکسته است، کسی که ستون فقراتش شکسته است حرف شنوی از حکومت ندارد.

بانک‌ مرکزی وظیفه بسیار سنگینی دارد، از کارهای اصلی بانک مرکزی این باشد که دست قانون دانانی که قانون را دور می‌زنند از ذخایر بانک مرکزی کوتاه کند؛ اختلاس های میلیاردی از افراد عادی ساخته نیست، این اختلاس ها با قلم افراد صورت می گیرد نه با زور اسلحه. لذا در خصوص اختلاس های صورت گرفته نیز، بررسی و آسیب شناسی شود که چگونه افرادی توانستند حق را باطل کنند و اختلاس صورت بگیرد.

حضرت علی(ع) با فقر مبارزه می‌کرد و گاهی می‌فرمود من فقر را ریشه‌کن می‌کنم، یعنی وظیفه حاکم آن است که فقرزدایی کند، نه فقیر را کمک کند؛ چون کمک به فقیر کاری عاطفی است و از غیر رهبران الهی هم ممکن است صادر شود، اما فقرزدایی وظیفه رهبران الهی است.

آن که روسری خود را بر سر چوب می کند، با قرآن مخالف نیست بلکه با این شرایط کشور مخالف است. پیغمبر (ص) فرمود، کشوری که مشکل مالی داشته باشد، دینش در خطر است! این را پیغمبری (ص) می‌فرماید که سه سال را در شعب ابی‌طالب گذرانده، در نتیجه این دعای حضرت برای مردم جامعه است که از خدا می‌خواهند بین مردم و نان مردم فاصله نیندازد؛ لذا اگر سهل‌انگاری در بخش‌های مدیریتی و اقتصادی کشور صورت بگیرد، آسیب دیدن دین مردم قطعی است.در زمان جنگ بودجه کشور که بر اساس فروش نفت بسته می‌شد، به دلیل دسیسه دشمنان دچار افت شدید شد اما باز هم کشور اداره می شد. در نتیجه وقتی رابطه صحیح با خداوند برقرار باشد، اداره کشور با وجود همه مشکلات باز هم مقدور است. فرهنگ اقتصادی مردم باید رشد کند تا سرمایه‌های خود را در بخش تولید داخلی و اشتغال سرمایه‌گذاری کنند.