پرتوهایی از کلمات نورانی امام حسین علیه السلام

1.جهاد با نفس

جِهادُ الرَّجُلِ نفسه عن معاصی اللهِ وهو مِن أعظم الجهاد(تحف العقول، ص 175)

مبارزه با هواهای نفسانی لازم است، تا آنکه مایل به معصیت خدا نشود و این مبارزه از مهم ترین مجاهدتهاست.

2. مرگ با سعادت

إنی لا أری الموت إلاّ سعادةً ولا الحیاةَ مع الظالمین إلا برما(تحف العقول، ص 276)

به تحقیق من نمی بینم مرگ را، مگر سعادت و نمی بینم زندگی در کنار ستمگران را، مگر عار و ننگ

3. دینداری و امتحان

النّاس عبید الدّنیا والدّین لعبٌ علی السنتهم یحوطونه ما درّت به معایشهم فإذا محصوا بالبلاء قلّ الدّیّانون

(محجة البیضاء، ج 4، ص 328)

مردم بنده دنیا هستند و مذهب بازیچه زبانشان شده است و برای امرار معاش خود دین را پذیرفته اند، پس اگر بلائی (خطر

مقام، جان، مال، فرزند، ...) به ایشان برسد، دینداران واقعی کمیاب می گردند.

4.اشتباه مؤمن و اشتباه منافق

إنّ المؤمنَ لایُسی ءُ ولا یعتذر، والمنافِقُ کل یوم یُسی ءُ ویعتذر(تحف العقول، ص 179)

همانا مؤمن نه کار زشت انجام می دهد و نه عذرخواهی می نماید، ولی منافق هر روز اشتباه و کار زشت انجام می دهد و همیشه هم عذرخواهی می کند.

5. بخل در سلام

البَخیلُ مَن بخل بالسّلام(تحف العقول، ص 179)

بخیل آن کسی است که از سلام کردن به دیگران بخل ورزد.

6. عظمت قرآن

القرآن ظاهره أنیقٌ، وباطنه عَمیقٌ(بلاغة الحسین (ع)، ص 305)

قرآن ظاهرش بسیار زیبا و باطن و درونش بسیار عمیق می باشد.

7. بهترین مال

خَیرُ المالِ ما وَقی بِهِ العِرْضَ(بلاغة الحسین، ص 227)

بهترین مال و ثروت آن است که ناموس و آبروی انسان را مصون و محفوظ دارد.

8. سرگرمی به دنیا

عباد اللهِ لاتشتغلوا بالدُّنیا، فإنّ القبر بیتُ العمل، فاعملوا ولاتغفلوا (الشهاده، ص 47.)

ای بندگان خدا خود را مشغول و سرگرم دنیا نکنید که همانا قبر خانه ای است که عمل (صالح) می خواهد، پس عمل و فعالیتی کنید (که در قبر مفید و نجات بخش باشد) و از آن غافل نشوید.

9. حق عبادت

مَن عَبدالله حَقَّ عِبادتِهِ اتاهُ الله فوق أمانیهِ وکفایتهِ (بلاغة الحسین، ص 256.)

کسی که خدا را روی حقیقت عبادت نماید، خداوند بیش از آنچه آرزو داشته و بیش از حد کفایتش به او عطا خواهد نمود.

10. سخن درباره مؤمن

لاتَقُولن فی أخیکَ المُؤمن إذا تواری عنک إلاّ مِثلَ ما تُحب أن یقولَ فیکَ إذا تواریتَ عَنهُ (بحارالانوار، ج 75، ص 262.)

زمانی که برادر مؤمنت غائب است، درباره او سخنی مگو، مگر آن که همان سخن را درباره خودت دوست داشته باشی.

11. پرهیز از ظلم به مظلوم

إیاکَ وظُلمَ مَن لایَجِد علیک ناصرا إلاّ اللهَ

(وسائل الشیعه، ج 11،ص 39)

مواظب باش از ظلم و آزار کسی که ناصر و یاوری غیر از خدا ندارد.

12. دوای گناهان

لکل داءٍ دواءٌ ودواءُ الذُنوب الاستغفار (وسائل الشیعه، ج11، ص 354)

برای بهبودی هر دردی دوائی است و برای جبران گناهان طلب مغفرت می باشد.

13. آثار معصیت اللّهی

من حاول أمرا بمعصیة الله کان أفوت لما یرجو واسرع لمجیی ء مایحذر.(وسائل الشیعه، ج 11،ص 421)

هر کس کاری را از روی معصیت و مخالفت خداوند انجام دهد، آنچه را آرزو دارد از دست می دهد و از آنچه می ترسد برایش پیش می آید.

14. قرائت آیه ای از قرآن در نماز

من قَرءَ آیة من کتاب الله عزوجل فی صلاته قائما یکتب له بکل حرف مأة حسنة (اصول کافی، ج 2،ص 611).

کسی که آیه ای از قرآن را در نماز بخواند، نوشته می شود برایش در مقابل هر حرفی صد حسنه.