وقایع هفدهم بهمن ماه 1357

گفتگوی برخی از پرسنل نیروی دریایی با امام‏‏ ‏

‏‏[‏‏یکی از حضار: می بخشید، البته می دانیم که خسته هستید، نمی خواهیم مزاحمتان شویم اما راجع به‏‎ ‎‏ارتش مطالبی داریم؛ می خواستیم به عرضتان برسانیم که اینکه شما فرمودید در خدمت طاغوت بودید،‏‎ ‎‏اگر خداوند قبولمان کند با وجود اینکه بنده به سهم خودم 25 سال توی ارتش بودم و لباس خدمت‏‎ ‎‏طاغوتی به تن داشتم، اگر مورد قبول خداوند باشد، خیانت نکرده ام.‏‏]‏

‏‎     ‎‏امام: «در خدمت» معنایش این است که در جایی بودید که طاغوت ‏‏[‏‏با آنجا‏‏]‏‏ سر و کار‏‎ ‎‏داشت و الاّ البته من می دانم که در جمع ارتش ما مردم محترم هستند، مردم متعهد هستند،‏‎ ‎‏مردم صحیح هستند، پاکدامن هستند. ما دلمان به همین ارتش خوش هست که پاکدامنها‏‎ ‎‏زیادند. و ان شاءالله اصلاح می شود مملکت ما به واسطۀ همینها. اینکه گفتم همه در‏‎ ‎‏خدمت طاغوت بودید، یعنی در یک جایی بودید که طاغوت با شما سر و کار داشت؛ نه‏‎ ‎‏اینکه شما هم خدمتگزار بودید. ان شاءالله موفق باشید. ‏

‏‏[‏‏همان برادر ارتشی خطاب به امام: یک موضوع دیگر اجازه بدهید به عرضتان برسانم و آن اینکه الآن‏‎ ‎‏خیلی انتظار تشریف فرمایی شما را به قم دارند و منتظر هستند که شما تشریف ببرید آنجا. و معتقدند که‏‎ ‎‏راحت می شوند که آقا می روند قم؛ دیگر از این دردسرها راحت می شوند!‏‏]‏

‏‎     ‎‏امام: نه! بگویید که من تا شما را راحت نکنم نمی روم. نه، نه ان شاءالله ! ‏

‏‏[‏‏یکی دیگر از برادران ارتشی: قم را می توانند خیلی زود محاصره اش کنند و خیلی راحت ارتباط را‏‎ ‎‏قطع کنند.‏‏]‏

‏‎     ‎‏امام: نخیر، این را خاطر جمع باشید. من اهل قم و اهل تهران و اهل جایی ‏‏[‏‏نیستم‏‏]‏‏! من‏‎ ‎‏اهل ایرانم. من در ایران هستم و با همۀ ایرانی ها رفیقم.‏

‏‏[‏‏یکی از ارتشیان: خداوند توفیقتان بدهد و طول عمر به شما بدهد که بتوانید ما و این ملت را از شرّ این‏‎ ‎‏خونخوارها نجات بدهید.‏‏]‏

‏‎     ‎‏امام:محتاجیم به کمک همه.همه کمک کنید.ان شاءالله موفق باشید؛خداحفظتان کند.