زندگی با امام

به دور از تشريفات

ملاقات‌هاي مسئولين و شخصيت‌ها با امام در يك اتاق كوچك سه در چهار انجام مي‌شد و كسي از محتواي حرف‌هاي رد و بدل شده اطلاعي نداشت. بارها مردم تقاضا كرده بودند كه ملاقات‌هاي خصوصي امام با شخصيت‌هاي سياسي و بعضا جهاني را جهت حفظ در تاريخ ضبط و فيلم‌برداري كنيم اما مي‌دانستم كه امام در اين‌ امور مانع ما مي‌شوند و راضي به نصب دوربين فيلم‌برداري در اتاقشان نيستند و اين كار را تشريفات مي دانند. حدود يك سال در مورد اين قضيه با ايشان صحبت كردم تا اين‌كه پذيرفتند اين كار صورت بگيرد.
در يك فرصت دو، سه روزه كه امام ملاقات نداشتند با همكاري برادران صدا و سيما وسايل فيلمبرداري را در اتاق ايشان نصب كرديم. يك روز صبح كه امام طبق روال قبلي جهت ملاقات وارد اين اتاق شدند تا چشمشان به سقف افتاد و وسايل فيلم‌برداري از جمله چند پروژكتور را كه به سقف نصب شده بود ديدند ناراحت شده و فرمودند: «همين امروز اين وسايل را از اتاق من جمع كنيد و براي من در اين آخر عمري تشريفات نگذاريد من احتياج به اين كارها ندارم.» و ما مجبور شديم بلافاصله از برادران سيما بخواهيم كه وسايلشان را جمع كرده و ببرند. وقتي وسايل جمع آوري شد، آثار كندن و جوشكاري پروژكتورها در سقف باقي مانده بود.
مي‌خواستيم سقف را رنگ بزنيم، گفتيم ممكن است امام اشكال بگيرند كه به چه مناسبت خراب كرديد كه حالا مي‌خواهيد اصلاح بكنيد. لذا از ايشان سؤال كردم كه آيا اجازه مي‌دهيد كه جاي اين جوشكاري‌ها را رنگ بزنيم. فرمودند: «احتياجي نيست.» آثار اين وسايل هنوز هم بر سقف اين اتاق قابل مشاهده است.

منبع: روزنامه رسالت