اگه بچتو کتک میزنی منتظر این عواقب باش!
شنبه 27 شهریور 1400 6:26 PM
والدین در مقابل با کودکان باید تسلط کامل داشته باشند و خشمگین نشوند، اما متاسفانه بعضی از والدین کنترلی روی رفتار خود ندارند و با کودک بد رفتاری میکنند.
یکی از مهم ترین مسائلی که والدین در تربیت کودکان با آن روبرو می باشند، کنترل خشم است. متاسفانه بسیاری از والدین پس از مشاهده لجبازی و سرپیچی نمودن کودک از دستورات کنترل خود را از دست داده و کودک را تنبیه می کنند.
تنبیه بدنی کودک عواقب بسیار خطرناکی بر روی او داشته و والدینی که فرزند خود را تنبیه میکنند، باید منتظرعواقبی که در این بخش از خانواده پلاس نمناک آورده ایم، باشند.
تنبیه بدنی کودک به هر دلیلی اشتباه است و عواقب زیر را به دنبال دارد:
دروغگویی بین کودکان به چند دلیل عمده از جمله ترس است؛ زمانی که کودک از بزرگتر خود میترسد برای توجیه رفتار و گریز از تنبیه به دروغ گفتن متوسل میشود پس اگر فرزندتان را تنبیه می کنید باید بدانید که او برای فرار از کتک به شما دروغ خواهد گفت و دیگر رابطه شما مثل قبل نخواهد شد.
کودکی که توسط والدین تنبیه می شود و کتک می خورد، این باور در او درونی می شود که تنها با درگیری فیزیکی، توهین و تحقیر دیگران می توان از یک بحران یا تنش عبور کرد. این کودک بعد از تنبیه سرشار از احساس خشم و خیال پردازی درباره انتقام می شود و در آینده یاد نمی گیرد که چطور با بحران ها مواجه شود و از روش های سالمی مانند گفت و گو برای حل مشکلات استفاده کند پس اگر فرزندتان را کتک می زند، منتظر باشید که او مشکلات را با کتک زدن حل کند نه با گفت و گو.
والدین برای کودک اولین پناهگاه امن هستند. وقتی کودک توسط والدین خود تنبیه می شود، کم کم پناهگاه امن خود را از دست داده و مهر و محبت درون قلبش کم رنگ می شود.تنبیه بدنی صمیمیت را از بین می برد و کودکان نمی توانند به کسی که آنها را آزار می دهد عشق بورزند. اگر رابطه والد-فرزندی بر مبنای احترام باشد، آرامش همیشگی می شود و هر چند سال هم که بگذرد محبت میان فرزند و پدر یا مادرش پابرجاست.
کتک زدن کودک کوچک ترین تأثیر مثبتی ندارد و نه تنها باعث تغییر رفتار کودک نمی شود، بلکه رفتارهای منفی بیشتری را به آموزش می دهد. روح کودکی که کتک می خورد، آسیب می بیند و او سرشار از احساس خشم و عصبانیت می شود و به طور ناخودآگاه برای تسکین دردهایش داد می زند و پرخاشگری می کند. والدینی که فرزندشان را کتک می زنند، در واقع انسان خشمگینی را تحویل جامعه می دهند که گاهی می تواند فاجعه به بار بیاورد.
والدین اولین معلم های فرزندشان هستند و کودکان رفتار و اعمال آن ها را تقلید می کنند.کتک زدن کودکان، این باور را در آن ها ایجاد می کند که کتک زدن می تواند روشی مناسب در تعاملات انسانی باشند پس عجیب نیست که وقتی کسی در کودکی کتک می خورد، در آینده فرزندش را کتک بزند. تنبیه بدنی کودک وی را به یک فرد مهاجم تبدیل می کند.
یکی دیگر از تبعات کتک زدن کودک از بین رفتن حس دلسوزی در کودک است. کودکی که بارها کتک می خورد، یاد می گیرد که آسیب زدن به دیگران اشتباه نیست و او می تواند با کودکان کوچک تر از خودش رفتار نامناسبی داشته باشد و احساس دلسوزی در او از بین می رود.
وقتی والدین کودک خود را کتک می زنند، او به تنبیه بدنی عادت می کند و بعد از مدتی بدون ترس کارهای خود را انجام داده و روبروی والدین خود می ایستد.
تنبیه بدنی کودک توسط والدین سبب می شود که او اعتماد به نفس خود را از دست داده و به تدریج توانایی قدرت اظهار نظر نداشته باشد. این کودک به تدریج می آموزد که هیچ اهمیتی برای اطرافیان ندارد و اصولا تاثیری در جامعه خود ندارد و در بزرگسالی تبدیل به فردی میشود که نه قدرت ارتباط سازی موثری را دارا میباشد و نه موفقیت خاصی در کارها و فعالیت های اجتماعی خود کسب میکند.
تحقیقات نشان داده است که تجارب ناراحت کننده و ضربات روحی می توانند باعث تغییرات اپی ژنتیکی در FKBP5، ژنی که روی حلقه فیدبک هورمونی در مغز قرار دارد و پاسخ به استرس را کنترل می کند، داشته باشند و سیستم هورمونی پاسخ به شرایط استرس زا را دچار اختلال و فرد را به بیماری روانی مبتلا سازد.
کودکی که تنبیه میشود در آینده حالت خشم و پرخاشگری نسبت به والدی که او را تنبیه بدنی میکند، داشته و این خشم و عصبانیت را به تمام هم جنس های والد تنبیه کننده تعمیم میدهد پس تنبیه کودک موجب بروز رفتارهای زن یا مرد ستیزانه از کودک در بزرگسالی می شود.
اگر والدین به دلیل سرپیچی کودک از انجام کارها او را تنبیه بدنی کنند، کودک استقلال خود را از دست داده و باعث می شود در آینده فردی فرمانبردار و برده باقی بماند.
