11111111111111.jpg "ارسال پیام به aftabm")
ایشان در ادامه با اشاره به تعاریف اهل لغت در مورد غیبت گفتند: (غیبت بیان عیب برادر مومن است در غیاب او به طوری که اگر آن شخص بشنود، بدش بیاید. البته اگر این عیب در او باشد غیبت است و اگر در او نباشد تهمت حساب می شود.)، صفتی که مورد غیبت قرار می گیرد هم باید پنهان باشد و هم این صفت، عیب باشد و إلّا اگر کسی از گفتن خوبی هایش پشت سرش بدش بیاید، این اظهار شما غیبت نیست.
أدای کسی را در آوردن غیبت نیست
این استاد خارج فقه و اصول حوزه، در ادامه با بیان اینکه تقلید صدای کسی اگر به نیت محبت باشد، غیبت نیست اظهار داشتند: برخی دوست دارند به سبک فلان عالم مشهور منبر بروند در این حالت نمی توان کار آنها را مصداق غیبت یا سخنچینی و طعن دانست، چرا که اولا امر خفی وجود ندارد تا غیبت باشد و همچنین طعنی در میان نیست تا سخن چینی محسوب شود.
مشی امام ره در موقع شنیدن غیبت
این مولف برجسته حوزه در ادامه با اشاره به روش امام خمینی (ره) در برخورد با غیبت ادامه دادند: برخی افراد در پیش امام ره نسبت به مراجع بحثی باز می کردند، ایشان تا می توانستند مانع می شدند و می گفتند: پشت سر مراجع حرف نزنید، اگر هم می دید خود آن غیبت کننده شخصی است که نمی شود جلوی او را گرفت بحث را عوض می کردند تا غیبت ادامه نداشته باشد.
توبه از غیبت
ایشان در ادامه با اشاره به کفاره غیبت بیان داشتند: اولین مرتبه این است که به درگه الهی برویم و استغفار کنیم، ولی چون حق الناس است این استغفار کافی نیست، لذا در مرحله دوم اینکه از شخص غیبت شونده نیز طلب حلالیت کنیم البته گاهی گفتن و اظهار غیبت آتش عداوت بین من و او را روشن می کند؛ در اینجا از طرف او استغفار کنیم.
غیبت کردن شخص مظلوم از ظالم اشکال ندارد
حضرت آیت الله سبحانی در ادامه با بیان اینکه حرمت غیبت استثناء دارد گفتند: فرض کنید حاکم ظالمی وجود دارد در اینجا شخص مظلوم می تواند در حقی که مورد تعدی قرار گرفته غیبت آن شخص ظالم را بکند.
منبع: خبرگزاری رسمی حوزه