محدودیت برای بیرون ماندن نوجوان :چقدر باید اجازه دهم نوجوانم بیرون بماند؟
جمعه 12 شهریور 1400 8:19 PM
ایجاد محدودیت برای بیرون ماندن نوجوان، یکی از دغدغه های خانواده ها است
نوجوانی، یکی از دوره های بسیار حساس در زندگی انسان ها است که اگر به صورت درست پشت سر گذاشته شود، می تواند باعث سربلندی فرد در بزرگسالی شود. اما اگر افراد در این دوره از زندگی، عادت های بدی را پیدا کنند و نتوانند آنها را اصلاح کنند، ممکن است در آینده دچار مشکلاتی شوند. یکی از عادت های نگران کننده در سنین نوجوانی، دیر آمدن به خانه است.
شما باید محدودیت برای بیرون ماندن نوجوان تعیین کنید، اما نه با پرخاشگری
کسانی که وارد دوره نوجوانی می شوند، در مرحله ای از زندگی قرار دارند که بین کودکی و بزرگسالی است. یعنی اینکه نوجوانان، دیگر بچه نیستند و آمادگی دریافت آموزش های کامل تر و مهمتری را در مورد جامعه دارند. از سوی دیگر، آنها شاید دیگر کودک نباشند، اما بزرگ هم نشده اند که بتوانند خودشان برای خودشان تصمیم بگیرند.
نوجوانان، در این دوره از زندگی خودشان، گمان می کنند که برای زندگی در جامعه و رفتار کردن مانند افراد جوان آماده هستند، در حالی که به هیچ وجه اینگونه نیست. نوجوانان، با اینکه از نظر جسمانی بزرگ شده اند، اما چیز های بسیار زیادی وجود دارد که هنوز در مورد جامعه یاد نگرفته اند. در نتیجه باید برخورد آنها با جامعه کنترل شود.
هنگامی که مدارس به پایان می رسند و فصل تابستان فرا می رسد، نوجوانان با دوستان خود برنامه ریزی می کنند که بتوانند در زمانی که آزاد هستند، هر کاری را که دوست دارند را انجام دهند و وقت زیادی را با یکدیگر بگذرانند. یکی از نتایج این برنامه ریزی، دیر آمدن به خانه است. دیر آمدن نوجوانان به خانه، می تواند بسیار نگران کننده باشد، اما خود آنها دوست دارند که مانند جوانان، تا دیر وقت با دوستان خود باشند و تفریح کنند. آنها فکر می کنند که بزرگ شده اند و حق این را دارند که تا دیر وقت بیرون باشند، در حالی که این طرز تفکر، کاملا اشتباه است.
یکی دیگر از دلایلی که باعث می شود نوجوانان تا دیر وقت بیرون بمانند، این است که در خانه، ممکن است با محدودیت هایی روبرو باشند و احساس کنند که آزادی آنها گرفته شده است، در نتیجه تلاش می کنند تا جایی که می توانند از خانه دور بمانند و در نتیجه، دیر وقت به خانه می آیند.
شما باید محدودیت برای بیرون ماندن نوجوان را به طور دقیق تعیین کنید
نوجوانان، حق این را دارند که با دوستان و یا اطرافیان خود بیرون بروند، اما زمان بیرون ماندن آنها بسیار مهم است. راهکار های متفاوتی وجود دارد که والدین می توانند با استفاده از آنها، بیرون ماندن نوجوانان را کنترل کنند و از دیر آمدن آنها به خانه جلوگیری کنند.
شما باید برای نوجوانان، یک زمان مناسب برای بیرون ماندن تعیین کنید، و نوجوانان وادار کنید که به آن پایبند باشند. نوجوانان باید یاد بگیرند که مسئولیت کارهای خود را قبول کنند، در نتیجه اگر در زمان معین شده به خانه نیایند، مسئولیت خود را زیر پا گذاشته اند.
پس از اینکه محدودیت برای بیرون ماندن نوجوان مشخص کردید، خودتان نیز به آن پایبند باشید. برای مثال اگر به نوجوان می گویید که تا ساعت یازده خانه باشد، یعنی اینکه او باید دقیقا در این ساعت به خانه بیاید و حتی اگر ده دقیقه بگذرد، باید به خاطر همان ده دقیقه پاسخگو باشد و مسئولیت آن را به گردن بگیرد.
در صورتی که نوجوان با وجود زمان تعیین شده دیر به خانه آمد، باید محدودیت های دیگری را برای او اعمال کنید تا دیگر نخواهد که دیر به خانه بیاید. برای مثال، می توانید استفاده او از تلفن همراه و یا رایانه را محدود کنید.
با ایجاد کردن محدودیت های مختلف، می توانید زمان بیرون ماندن نوجوانان را کنترل کنید. البته این روش، تنها روش برای انجام این کار نیست.
شما می توانید به نوجوان بگویید هنگامی که به خانه می آید، اگر خوابیده اید، شما را بیدار کند تا بتوانید او را ببینید و ساعت ورود او به خانه را به خاطر داشته باشید. در بعضی موارد، مشاهده شده است نوجوانانی که در هنگام خواب بودن والدین به خانه می آیند، به مصرف مواد روی آورده اند و برای اینکه والدین اثرات مصرف مواد مخدر را تشخیص ندهند، هنگامی که خواب هستند، به خانه بر می گردند.
محدودیت هایی که برای نوجوان ایجاد می کنید، باید عادلانه باشند. در صورتی که نوجوان احساس کند محدودیت های ایجاد شده برای او بیش از اندازه هستند، به آنها پایبند نخواهد ماند و از کنترل خارج می شود.
هنگام گذاشتن محدودیت ها، ممکن است که نوجوانان با آن مخالفت کنند، و یا حتی در موارد شدید تر با والدین خود بحث کنند. برای پیشگیری از وقوع چنین مشکلاتی، باید دلایل گذاشتن محدودیت ها را برای نوجوانان شرح دهید. همچنین تلاش کنید که بدون هیچ حالت احساسی صحبت کنید. زمان های مناسب را برای سخن گفتن با نوجوانان انتخاب کنید. برای مثال، سخن گفتن در هنگامی که از دست چیزی ناراحت هستید، می تواند در انتها به بحث و یا چیز های دیگر ختم شود.
اگر می خواهید که نوجوان، به محدودیت هایی که برای بیرون ماندن آن ایجاد کرده اید، پایبند باشد، باید در صورتی که محدودیت ها را زیر پا نگذاشت، به آن پاداش دهید، یا اعتماد خودتان را به او افزایش دهید. در این صورت، نوجوان احساس می کند که کارش درست است و به قوانین خانه بیشتر پایبند خواهد بود.
ممکن است نوجوان در برابر محدودیت برای بیرون ماندن مقابله کند
در مواردی، ممکن است مشاهده کنید که نوجوان، در حدی با جامعه آشنا شده است و می تواند ارتباط سالم با آن برقرار کند که بتوانید یک ساعت از محدودیت بیرون ماندن کم کنید. البته این امر ممکن است در مواردی مناسب نباشد و محدودیت ها در این حالت باید سر جای خود بمانند.
در صورتی که نوجوان در طولانی مدت، محدودیت ها را رعایت کرد و مشاهده کردید که توانسته است علت های محدودیت ها را درک کند، می تواند بیشتر با دوستان خود بماند. در نتیجه، نیازی نیست که همیشه محدودیت ها سر جای خود بمانند و باید گاهی به نوجوانان اعتماد کرد.
ممکن است برخی مواقع، رویداد هایی نظیر مسابقه فوتبال و یا یک کنسرت در زمانی خارج از زمان آزاد برای نوجوان وجود داشته باشند، و نوجوان نخواهد که آنها را از دست بدهد. در این شرایط، اگر ممکن باشد، والدین باید محدودیت ها را کنار بگذارند و اجازه دهند که نوجوان به آن رویداد ملحق شود. در صورتی که نوجوان نتواند در اینگونه رویداد هایی که دوست دارد، شرکت کند، آزرده خواهد شد و ممکن است حتی دیگر از محدودیت ها پیروی نکند.
در صورتی که احساس کردید نوجوان دیگر بزرگ شده است، و تمام راه و چاه را یاد گرفته است، مشخص است که نیازی به محدودیت نیست و خودش سر موقع به خانه بر می گردد. در این حالت دیگر هیچ نیازی به نگرانی نیست.
جمع بندی مطالب و سخن پایانی
نوجوانان، شاید به ظاهر بزرگ شده باشند، اما هنوز چیز های بسیار زیادی وجود دارد که یاد نگرفته اند، و باید در مورد برخورد آنها با جامعه، کوشا باشیم. مسیر هایی در جامعه وجود دارند که نوجوانان را به خود مشغول می کنند، در حالی که نه تنها برای او مفید نیستند، بلکه می توانند باعث زیان رسیدن به او شوند، در نتیجه والدین باید با تعیین محدودیت هایی برای او، از ورود نوجوان به این مسیر ها جلوگیری کنند.
گرداوری: بخش کودکان بیتوته
