به گزارش خبرنگار اعزامی ایسنا به توکیو، صمد نیکخواه‌بهرامی پس از پایان دیدار تیم‌های ملی بسکتبال ایران و فرانسه در بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو، درباره بحث خداخافظی‌اش از تیم ملی توضیح داد: احتمال زیاد آخرین مسابقه‌ ملی‌ام بود، اما خیلی از این جوهای حاشیه‌ای و احساساتی را دوست ندارم. مدت طولانی برای تیم ملی بازی کرده‌ام. اولین بار ۱۷ سالگی به تیم ملی دعوت شدم و حدود ۲۴ سال با تمام وجود بازی کردم. همیشه سعی کردم بهترین باشم حالا برخی رویدادها بهتر بودم و برخی دیگر خیلی خوب نبودم اما با تمام وجود کار کردم.  

نیکخواه بهرامی در پاسخ به این پرسش که اکنون به صورت قطعی اعلام می‌کنید که از بازی‌های ملی خداحافظی کرده‌اید یا خیر تصریح کرد: اگر احساس کنم هر لحظه حتی در سن ۷۰ سالگی  با آب و حوله به بچه ها می‌توانم کمک کنم، حتما انجام می‌دهم.  از دو سال پیش نیز گفتم تا بعد از المپیک را حتما بازی می‌کنم و تابستان به تابستان جلو می‌روم و تصمیم می‌گیرم.  از طرفی فاصله زیادی تا تورنمنت بعدی داریم و اکنون مشکلات شخصی دارم و همچنین باید به دخترم برسم چون دلش خیلی تنگ شده است و می‌خواهم به او رسیدگی کنم و کنارش باشم.

کاپیتان تیم ملی بسکتبال ایران در مورد عملکرد ملی پوشان مقابل فرانسه تاکید کرد: ما به غیر از بازی با آمریکا در دو بازی دیگر خودمان خیلی خوب کار کردیم و اگر کاری به نتیجه بازی با فرانسه نداشته باشیم،  شانه به شانه می جنگیدیم و بازی قابل احترامی به نمایش گذاشتیم. در بازی با آمریکا خیلی خوب نبودیم و بازی سطح بالایی را به نمایش نگذاشتیم اما در بازی مقابل فرانسه  تمرکز زیادی داشتیم. فرانسه هم تحت فشار زیادی بود و حتی اگر دقت کرده باشید از بازیکنان اصلی خود به مدت طولانی در زمین بازی استفاده کرد. این گونه بازی ها است که به بسکتبال ایران کمک می‌کند.  آنچه که ما از این المپیک می‌خواستیم تجربه حضور در آن و ایجاد خودباوری و اعتماد به نفس در بچه ها بود که فکر می‌کنم توانستیم به دست آوریم.

نیکخواه بهرامی در پاسخ به این پرسش که چقدر احتمال می‌دادند با سه شکست المپیک را ترک کنند، گفت: احتمالش خیلی زیاد بود و تیم ها هدف گذاری متفاوتی در المپیک دارند و هدف ما قهرمانی نبود بلکه این بود در این رویداد بزرگ تجربه کسب کنیم. دنیای الان، دنیای سرمایه گذاری است و هیچ وقت شما نمی توانید با پیکان در مسابقات فرمول یک انتظار قهرمانی داشته باشید.

انتهای پیام