در مورد زمان نزول قرآن و بعثت، ديدگاه هاي مختلفي ارائه شده است:
1. بيست و هفتم رجب.
2. هفدهم رمضان.
3. بيست و چهارم رمضان.
4. هيجدهم رمضان.
5. دوازدهم ربيع الاول.
6. شب نيمه شعبان.
7. هشتم ربيع الاول.
8. سوم ربيع الاول.
شيعه معتقد است که بعثت در 27 رجب اتفاق افتاده است؛ به دليل روايات متعددي که از عترت طاهره در اين زمينه وجود دارد. آنان که خود اهل بيت نبوتند، بهتر از هر کسي از زمان نبوت باخبرند و در تعيين زمان و مکان آن از ديگران شايسته تر هستند.[1] روايات فراواني در اين زمينه وجود دارد که به برخي از آنها اشاره مي شود:
امام صادق ـ عليه السلام ـ مي فرمايد: «در روز بيست و هفتم رجب، نبوّت بر رسول خدا نازل شد. هر کس اين روز را روزه بگيرد، ثواب کسي را دارد که شصت ماه روزه گرفته باشد».[2]
امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمودند: «روزه روز بيست و هفتم رجب را ترک نکن، زيرا روزي است که پيامبري بر محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ نازل شده و ثواب آن مانند شصت ماه است».[3]
روايات ديگري نيز با همين مضامين وارد شده است[4] که براي رعايت اختصار از ذکر آنها خودداري مي شود.
بنابراين بعثت پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ همراه با نزول آياتي چند از سوره علق، در 27 رجب اتفاق افتاده است و به اين امر در روايات فراواني از ائمه ـ عليهم السلام ـ تصريح شده است.[5] بايد توجه داشت که نزول آياتي از سوره علق در 27 رجب مربوط به نزول تدريجي قرآن است و با نزول دفعي قرآن در ماه رمضان منافات ندارد.[6]
نتيجه گيري:
طبق عقيده شيعه پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ در 27 رجب به مقام رسالت برگزيده شد و در اين روز آياتي از سوره علق بر آن حضرت نازل شد، مدتي بعد از آن در ماه رمضان نزول دفعي قرآن اتفاق افتاده لذا تاريخ بعثت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ قبل از نزول دفعي قرآن بوده است.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ تفسير نمونه، آيت الله مکارم شيرازي و جمعي از نويسندگان، ج21.
2ـ دانشنامه قرآن و قرآن پژوهي، به کوشش بهاء الدين خرمشاهي، ج2.
3ـ فروغ ابديّت، آيت الله سبحاني. ج1.
4ـ قرآن در قرآن، مهدي احمدي.
5ـ درسنامه علوم قرآني، حسين جوان آراسته.
[1]. جوان آراسته، حسين، درسنامه علوم قرآني، قم، مرکز انتشارت دفتر تبليغات اسلامي، چاپ اول، 1377ش، ص78.
[2]. حر عاملي، وسائل الشيعه، بيروت، دار احياء التراث العربي، چاپ چهارم، 1391ق، ج7، ص330.
[3]. همان، ص329.
[4]. ر.ک: همان، ج7، ابواب 15 و 19 از ابواب صوم مندوب و ج5، باب استحباب صلوة ليلة المبعث و يوم المبعث.
[5]. درسنامه علوم قرآني، همان، ص84.
[6]. مکارم شيرازي، ناصر و جمعي از نويسندگان، تفسير نمونه، تهران، دارالکتب الاسلاميه، چاپ سوم، 1367ش، ج21، ص152.
