روستای قودجان از توابع خوانسار اصفهان، بخاطر داشتن بافت معماری اصیل، برج های کبوتر تاریخی، مراسم تعزیه چند صدساله و طبیعت و باغ های زیبایش شهره است. روستای قودجان خوانسار درشمال غرب استان اصفهان واقع و ازسمت شمال به گلپایگان ازسمت شرق به شهرستان تیران وکرون ونجف آبادوازجنوب وغرب به شهرستان فريدن محدوداست.اين روستا دردامنه رشته كوه زاگرس (كوه خوانسار)واقع است و در۳۳درجه و۱۳ دقيقه عرض شمالی و۵۰ درجه و۱۹دقيقه طول شرقی قراردارد.فاصله اين روستا ازمركز استان ۱۶۰ كيلومتروازمركزكشور۳۸۰ كيلومتر می باشد.
روستای قودجان درمنطقه ای كوهستانی واقع ودارای ۲۲۵۰متر ارتفاع ازسطح درياست.روستای مذکور از غرب به روستای خشکه رود از جنوب به بابا سلطان و از شرق به خوانسار و گلپایگان و از شمال به تیدجان محدود شده است.معبر اصلی روستا با جهت غربی-شرقی در روستا واقع شده است که از غرب به روتای ویست و شرق جاده ی خوانسار-گلپایگان مرتبط می شود.فاصله ی روستا تا شهر خوانسار ۵ کیلومتر می باشد.
محدوده ای که روستای قودجان در آن استقرار دارد،محدوده ای است که دارای موانع طبیعی عمده ای است.بدین ترتیب روستای قودجان در محدوده تقریبا کوهستانی شهرستان خوانسار واقع شده است که از جهت استقرار این ویژگی یکی از موانع عمده توسعه روستا می باشد.وسعت این روستا با احتساب زمین های داخل روستا اعم از مسکونی یا غیر مسکونی ۱۲۰ هکتار است.قسمت های شرقی و غربی این روستا را ارتفاعات در بر گرفته است.
روستای قودجان در یک منطقه کوهستانی است که در دامنه کوه قرار دارد و دارای زمستانهای بسیار سرد و تابستان و بهاری معتدل با هوای بسیار خنک است. دارای اقلیم نیمه مرطوب با تابستانهای معتدل و زمستانهای بسیار سرد می باشد و بر اساس طبقه بندی آمبرژه دارای اقلیم نیمه خشک و سرد و با روش دومارتن اصلاح شده دارای اقلیم سرد و نیمه خشک است.
آب این روستا ازطریق ۱۷۹ چاه ۱۵۸رشته قنات و ۵۹ رشته چشمه با میزان آبدهی ۱۰۵ ميليون مترمکعب تامین می شود.این روستا درزمینه تولیدعسل سابقه طولانی داردودرحال حاضربا تعدادبالغ بر۳۲۰۰۰ کلنی زنبورعسل ساليانه بيش از۳۵۰ تن عسل توليد وبه شهرهای ديگروحتی به خارج ازکشورصادرمی نمايد.
روستای «قودجان» از توابع خوانسار نیز از جمله روستاهایی است که تعزیه در برنامه های سوگواری آن جایگاه خاصی دارد!اجرای مراسم تعزیه خوانی در این روستا به ۲۵۰سال پیش باز می گردد. محل برگزاری آئین های شبیه خوانی در این روستا ابتدا حسینیه ای با بنای خشتی بود که در حدود ۶۰۰متر و در دو طبقه ساخته شده بود ؛ که از حدود چهل سال پیش، بنای این حسینیه تا وسعت دو هزار و پانصد متر مربع گسترش یافت و در سه طبقه تجدید بنا شد.
گفتنی است، در قسمت پشت حسینیه، ساختمانی بزرگ به مساحت ۳۵۰۰متر مربع وجود دارد که متشکّل از سه طبقه می باشد. به گفته ی یکی از دست اندرکاران مراسم تعزیه در این روستا، «طبقه ی اول ساختمان برای استفاده ی پرسنل، مهمانان، دست اندرکاران، همچنین مسؤولین کشوری – لشکری و خبرنگاران است. طبقه ی دوم به عنوان سالن عمومی مردانه در نظر گرفته شده، که مجهز به تلویزیون های مدار بسته و امکانات رفاهی برای مهمانان می باشد. طبقه ی سوم نیز به عنوان سالن عمومی زنانه آماده شده است.»
یکی از تعزیه خوانان با سابقه درباره ی این حسینیه می گوید: «این حسینیه در نوع خود بی نظیر است و مطمئنا همانند آن در ایران وجود ندارد که این چنین تشکیلاتی برای آسایش مردم و ذاکران اهل بیت (ع) فراهم آورد».
مراسم شبیه خوانی که با تلاش توان فرسا و دشوار مسؤولان آن همراه است، در دهه ی آخر صفر با اجرای هجده مجلس تعزیه، در دونوبت بعد از ظهر و شب به پایان می رسد، که در این مراسم، شاخص ترین هنرمندان و صاحب نام ترین شبیه خوانان نواحی مختلف کشور، در آن به اجرای نقش می پردازند.
لازم به ذکر است اجرای هنری و جذاب تعزیه خوانان – که از تجربیات گرانبهایی بهره مندند و با خلوص و عشق خاصی به ابراز ارادت می پردازند – و نیز استقبال پر شور مردمی از برنامه های این حسینیه، از مهم ترین عوامل رونق و پرشوری برنامه های هر ساله ی تعزیه در این روستا می باشد.
