اگر دو نفر در یک دانشگاه تحصیل کنند ، به دلیل اینکه دو طرف زمان زیادی را در کنار هم بوده اند و به شناخت نسبی از هم دست یافته اند، می تواند یک ازدواج سازنده تلقی شود. دو انسانی که در یک محیط آموزشی حضور دارند، تقریبا در یک گروه سنی قرار دارند، اهداف مشترکی دارند و نگاه شان به آینده و مسیر آتی زندگی تا حدود زیادی به هم شبیه است.
اما اگر هم دانشگاهی هم نباشند ، این موضوع که هر دو نفر دانشجو هستند و در حال تحصیل می تواند درک متقابل افراد را افزایش دهد. بنابراین در چنین ازدواجی برنامه ریزی زندگی به سهولت رقم می خورد و زوجین درگیری کمتری در این خصوص دارند.
در ازدواج های دانشجویی به دلیل اینکه اغلب پسران دانشجو در حین تحصیل مخصوصا در مقاطع کارشناسی دارای شغل ثابت و تمام وقت نیستند، بودجه ی زیادی برای شروع زندگی ندارند. اگر همسرشان هم در حال تحصیل باشد و شرایط آنها را درک کند ، خواه ناخواه توقعات همسر پایین می آید و در نتیجه در چنین ازدواج هایی تجملات و افراط گری های مالی را کمتر شاهد هستیم. ساده زیستی و تاکید بر معنویات و دوری از اشرافی گیری و پرهیز از ریخت و پاش های سایر ازدواج های مرسوم از ویزگی های قابل تحسین در این نوع ازدواج ها است.
همچین به دلیل افق دیدی که دانشگاه و در کل محیط های آموزشی به افراد می دهد می توان این انتظار را داشت که در چنین ازدواج هایی دو طرف درباره ی ادامه ی تحصیل و انتخاب شغل زوجه دچار درگیری و مشکلات حاد نشوند.
البته ازدواج در ایام تحصیل نیاز به حمایت بیشتر خانواده ها و همراهی دختر و پسر را دارد.
منبع: مرکز مشاوره خانواده
منبع: مرکز مشاوره خانواده