تکریم خانواده‌های شهدا از منظر استاد اخلاق

به گزارش خبرگزاری مهر، دفتر مرجعیت دینی و علمی آیت الله عبدالله جوادی آملی در شرق تهران به مناسبت سالروز وفات حضرت ام‌البنین (س) و روز تکریم مادران و همسران شهید، در ویژه نامه‌ای به بیان اهمیت تکریم خانواده شهدا و نقش حضرت ام‌البنین (س) در زنده نگاه داشتن یاد شهدا برگرفته از بیانات و سخنرانی‌های این مرجع عالیقدر تقلید پرداخت که در ادامه از نظرتان می‌گذرد:

شهید هرگز از بین نمی‌رود و هرگز فراموش نمی‌شود و هرگز ما را فراموش نمی‌کند؛ در مقابل وظیفه ما آن است که شهدا را فراموش نکنیم و این امر، هم با برگزاری بزرگداشت برای آنها و هم با طی کردن راه آنها مقدور است.

مادران و خانواده‌های شهدا سرمایه‌های کشور هستند و می‌توانند این کشور را از هر خطری مصون سازند، چرا که خدا مهمان دل‌های شکسته است و خانواده‌های شهدا از دلشکستگان هستند. لذا مادران و خانواده‌های شهدا سعی کنند مهماندار خدای سبحان باشند و از خدا برای این کشور رفع مشکلات را بخواهند.

هر گونه تجلیل و تکریم نسبت به شهدا، بازگشت این عرض ادب به خانواده‌های معزز آنها است و ما باید نسبت به این خاندان ادب داشته باشیم، اما واقعیت آن است کسی که مشکل ما را حل می‌کند، خود شهید است، چرا که شهدا با شهادت خود کشور ما را از آلودگی‌ها پاک کرده و می‌کنند.

احترام و تکریم شهدا و خانواده‌های شهدا گذشته از حق شناسی، وظیفه شناسی و ادب باعث برکت و سعادت جامعه می‌باشد. هر کار خیری امروز در مملکت انجام شود اول ثوابش را شهدا و جانبازان و ایثارگران می‌برند، این تکریم و احترام به ایشان تنها امر عاطفی نیست این با سعادت دنیوی و اخروی همراه است با تکریم ایشان ظرفیت ملت و برکت جامعه توسعه می‌یابد.

مرثیه خوانی ام‌البنین (س) بعد از شهادت فرزندانش

بعد از جریان عاشورا، وقتی خبر به مدینه رسید، اول کسی که امّ‌البنین (س) درباره او سوال کرد وجود مبارک سیدالشهداء (ع) بود، یعنی نام مبارک قمر بنی‌هاشم (ع) را نمی‌برد گفت، فرزندان من فدای حسین‌بن‌علی (ع).

بعدها که قدری فضای مدینه باز شد، ایشان می‌رفتند قبرستان بقیع، در بقیع به نام چهار پسرشان چهار تا قبر نمادین درست می‌کردند، زن‌های مدینه را در آنجا جمع می‌کردند، و امّ‌البنین مرثیه می‌خواند و می‌گفت: زن‌های مدینه از این به بعد مرا امّ‌البنین صدا نزنید، امّ‌البنین یعنی مادر پسران! روزی من امّ‌البنین بودم که فرزندان من زنده بودند، از این به بعد مرا امّ‌البنین نگویید «لا تدعونی ویک امّ البنین کانت بنون لی اُدعا بهم و الیوم أصبحت و لا من بنین».

حضرت امّ‌البنین در آن مرثیه‌هایی که می‌خواند می‌گفت: به من گفتند عباسِ تو مَشک به دندان گرفت! مشک را که به دندان نمی‌گیرند به دوش می‌کِشند! دست پسرم چه شد که مشک را به دندان گرفت!؟

«السلام علیکم یا أهل بیت النبوّة و یا معدن الرسالة و یا مختلف الملائکة السلام علی أبدانکم و علی أرواحکم و علی أجسادکم و علی ظاهرکم و علی باطنکم و علی شاهدکم و علی غائبکم و علی أوّلکم و علی أفضلکم و رحمة الله و برکاته».

منبع: مهر