نوذر شفیعی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص تحولات اخیر آمریکا و اقدامات اخیر ترامپ گفت: در مورد ترامپ باید گفت هیچ منطق تحلیلی نمی تواند رفتار ترامپ را تحلیل کند جز آنچه به ویژگی شخصیتی این فرد بر می گردد. در واقع یک بستر و زمینه ای در داخل آمریکا وجود دارد و آن گرایش های راست افراطی است که با ویژگیهای ترامپ انطباق پیدا کرد و حاصل این کار هم عدم پذیرش نتیجه انتخابات عدم تمایل به ترک کاخ سفید و یا تحویل ندادن کیف هسته ای آمریکا توسط ترامپ بوده است.
این کارشناس مسائل سیاسی همچنین در رابطه با نگاه بایدن به عنوان رئیس جمهور جدید آمریکا به برجام هم گفت: این گونه نیست که تصور کنیم بایدن به طور مستقیم به برجام بر می گردد و از همان نقطه ای که آمریکا خارج شد مجددا اجرای تعهدات خود را آغاز بکند.
وی تصریح کرد: حتی اگر بایدن بخواهد چنین کاری را انجام دهد در عمل به صورت مشروط به برجام بر می گردد به این معنا که از استراتژی کمتر در مقابل کمتر استفاده می کند یعنی امتیاز کمتری می دهد تا در مقابل ایران هم فعالیت هایش را کمتر کند.
شفیعی معتقد است: در واقع در دوره بایدن آمریکا برای بازگشت به برجام از ایران هم امتیاز می گیرد آن هم بدون قید و شرط و از ایران می خواهد که غنی سازی را متوقف کرده و به استانداردهای سابق طبق برجام برگردد و در ازای بازگشت به برجام هر طور که می خواهد امتیاز می گیرد و این چشم انداز نگاه بایدن به برجام است.
این استاد دانشگاه ادامه داد: از دیدگاه بایدن هر گونه بازگشت به برجام باید خروجی اش بحث برنامه های موشکی ایران و کاهش نفوذ ایران در خاورمیانه باشد و این طرحی است که در گروههای تینگ تنگ آمریکا بحث شده و می شود.
وی با اشاره به همکاری های مجدد آمریکا و اروپا هم اظهار کرد: قطعا بایدن برنامه های خود را در مورد مسائل مربوط به ایران به اطلاع اروپایی ها رسانده و نقش پلیس خوب و بد شروع می شود گرچه ظاهر ساده ای دارد اما فراید موضوع بسیار پیچیده است.
شفیعی افزود: بایدن که در شعارهای خود گفته بود که آمریکا به برجام بر می گردد معنی این حرف این است که آمریکا اعتبار از دست رفته اش را مجددا احیا می کند و به عرصه نظام بین الملل بر می گردد یکی از اقداماتش هم طبیعتا بازگشت به سمت متحدینش می باشد و رابطه اروپا و آمریکا در دوره بایدن احیا خواهد شد.
وی خاطر نشان کرد: ارتباط مجدد و نزدیکی اروپا و آمریکا می تواند برای ایران فرصت و چالشی باشد به این معنا که اگر هر دو طرف نظر مثبتی نسبت به ایران داشته باشند ایران باید از این ظرفیت استفاده کند اما اگر موضع دیگری غیر از این باشد و بر اساس منافع دیگری آنها در کنار هم قرار گیرند طبیعتا به ایران فشار وارد می آید و ایران هم باید با نظر داشتن منافع خود حرکت کند.