روایات اختلافی درباره روز شهادت امام حسن مجتبی(ع)
جمعه 4 مهر 1399 8:32 PM
حوزه/ امام مجتبی(ع) واقعاً هم در زمان حیاتش بسیار مظلوم بوده و هم در شهادتش؛ و قضایایی که در شهادت حضرت و دفن حضرت و محل قبر حضرت اتّفاق افتاد، سبب می‌شود که انسان مقداری نسبت به آن حضرت بیش‌تر احساس وظیفه کند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، آیت الله محمدجواد فاضل لنکرانی با تسلیت شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام، در سخنانی پیرامون روایات اختلافی شهادت این امام همام، گفت: امام مجتبی(ع) واقعاً در زمان حیات و هم در شهادتشان بسیار مظلوم بودند،طبق آنچه که مشهور از مورخین و محدثین و فقها قائل هستند، هفتم صفر مصادف با شهادت امام مجتبی(ع) است.سر شهر صفر در راه خدا کشته شد». حتی این که امام مجتبی(ع) در چه سالی به شهادت رسیده، سال ۴۹ هجری بوده یا سال۵۰ هجری، این هم محل اختلاف است. مرحوم شیخ طوسی در صفحه‌ی ۳۹ از جلد ۶ کتاب تهذیب نیز شهادت را به صورت مطلق بیان کرده است. این هم نظر دوم.
وی ادامه داد: نظر سوم، این که شهادت در روز ۲۸ صفر است؛ از کسانی که این نظر را داده‌اند، مرحوم شیخ مفید است، البته نه در کتاب ارشاد، بلکه در مسار الشیعة؛ مرحوم طبرسی در تاج الموالی، ابن‌شهر آشوب مازندرانی در مناقب؛ این سه نفر گفته‌اند دو روز آخر صفر که می‌شود ۲۸ صفر، وقت شهادت امام مجتبی(ع) است.
آیت الله فاضل گفت: اما در این میان کسی است به نام سید قاسم بن ابراهیم رسی یا البرسی که متوفای ۲۴۶ بوده، کتابی دارد به نام تثبیت الامامة، و روایاتی را در این کتاب از امام کاظم(ع) نقل کرده است. او در این کتاب می‌گوید توفّی السابع من شهر صفر ، امام مجتبی(ع) در روز هفتم ماه صفر به شهادت رسیده است.
وی با بیان انی که حالا چطور شده این کتاب به دست مرحوم کلینی و مرحوم شیخ مفید نرسیده است افزود: این طبیعی است که تمام کتبی که در عصر ائمه(ع) نوشته شده باشد به دست کلینی و دیگران نرسیده باشد. پس، اول کسی که این مطلب را گفته، ابراهیم رسی است. شهید اول هم در کتاب دروس می‌گوید «و قبض بها مسموماً یوم الخمیس سابع صفر» روز پنجشنبه هفتم صفر سنه ۴۹ یا ۵۰ به شهادت رسیده‌اند.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم بیان داشت: مرحوم کفعمی نیز در مصباح می‌گوید روز هفتم صفر است. پدر شیخ بهایی هم کتابی در این زمینه دارد که می‌گوید روز هفتم است. خود شیخ بهایی در چند کتابش از جمله در کتاب جامع عباسی که توضیح المسائل و فقه فارسی به قلم خود ایشان است، چنین مطلبی دارد. مرحوم مجلسی در بحار، مرحوم صاحب جواهر در جلد ۲۰ جواهر نیز همین عقیده را دارد که عمدتاً شبیه عبارت شهید را دارند.
وی افزود: مرحوم کاشف الغطاء هم همینطور، می‌گوید روز هفتم روز شهادت است. غالب مورخین، فقها و محدثین شهادت حضرت را روز هفتم ماه صفر قرار داده‌اند، به تبع این، بزرگان و اعاظم نجف در طول دوران حوزه نجف، روز هفتم صفر درس‌ها را تعطیل می‌کردند، و به عنوان روز شهادت قرار می‌دادند.
آیت الله فاضل گفت:بعد که حوزه قم تأسیس شد، مرحوم مؤسس آیت الله حائری(ره) دأب ایشان آنطوری که برای ما نقل کردند، همین بوده که روز هفتم ماه صفر حوزه را تعطیل می‌کردند. بعد از ایشان مرحوم آیت الله العظمی بروجردی(قده) این کار را می‌کردند. بعد از ایشان مراجعی که آمدند برنامه‌شان همین بوده است.
استاد حوزه علمیه قم اظهارداشت: حالا یک روایت هم هست که می‌گوید ولادت امام کاظم(ع) در روز هفتم صفر است؛ در حالی که در ولادت امام کاظم(ع) هم اختلاف است، بعضی می‌گویند در ماه ذی الحجه و برخی هم می‌گویند در هفدهم ماه صفر است.
وی ادامه داد: امام مجتبی(ع) واقعاً هم در زمان حیاتش بسیار مظلوم بوده و هم در شهادتش؛ و قضایایی که در شهادت حضرت و دفن حضرت و محل قبر حضرت اتّفاق افتاد، سبب می‌شود که انسان مقداری نسبت به آن حضرت بیش‌تر احساس وظیفه کند.
رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار(ع)، گفت: ما هرچه داریم از این‌هاست؛ ظاهراً در روایات «بُکاء» را برای دو امام داریم. سفارش به بکاء یکی برای امام حسین داریم که روایات فوق تواتر دارد؛ و یکی هم مربوط به امام مجتبی(ع) است؛ آن هم از خود وجود مبارک پیامبر(ص) است که می‌فرماید: «فَمَنْ بَکَاهُ لَمْ تَعْمَ عَیْنُهُ یَوْمَ تَعْمَی الْعُیُونُ وَ مَنْ حَزِنَ عَلَیْهِ لَمْ یَحْزَنْ قَلْبُهُ یَوْمَ تَحْزَنُ الْقُلُوبُ وَ مَنْ زَارَهُ فِی بَقِیعِهِ ثَبَتَتْ قَدَمُهُ عَلَی الصِّرَاطِ یَوْمَ تَزِلُّ فِیهِ الْأَقْدَامُ»؛هر کس بر حسن(ع) بگرید، در آن روزی که چشمها نابینا می‌شود، بینا خواهد بود. هر کس بر مصائب امام حسن(ع) محزون و غمگین شود در روز قیامت که همه دلها و قلب‌های مردم محزون است، قلب و دلش محزون و غمگین
نخواهد بود. هر کس او را در کنار مرقد مطهرش در قبرستان بقیع زیارت کند، در روز قیامت که خیلی از گام ها بر پل صراط می لرزد، گام هایش بر صراط ثابت قدم خواهد بود.
