چه کنیم تا پشیمان نشویم؟

چه کنیم تا پشیمان نشویم؟

سه کلید طلایی برای رهایی از پشیمانی

ما انسان ها گاهی اوقات کارهایی را انجام می دهیم که نتیجه اش درست و از انجام آنها پشیمان نیستیم، اما گاهی برخی از کارها را انجام می دهیم که به نتیجه مطلوب نمی رسیم و بعد غصه دار می شویم و با خودمان می گوییم چرا این کارها را انجام دادیم و یا ای کاش آن کار را نکرده بودم از چنین غفلتی احساس بد و ناخوشایندی داریم و به تعبیری پشیمانی را تجربه می کنیم برای اینکه در چنین موقعیتی قرار نگیریم بد نیست در محضر امام جواد علیه السلام زانو ادب بزنیم واز ایشان کمک بخواهیم در روایتی از امام جواد علیه السلام آمده است: ثَلَاثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ لَمْ يَنْدَمْ تَرْكُ الْعَجَلَةِ وَ الْمَشُورَةُ وَ التَّوَكُّلُ عِنْدَ الْعَزْمِ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَل‏.(1) سه چيز است كه هر كس آن را مراعات كند، پشميان نگردد:

ترک کردن عجله

بسیاری از شکست ها به خاطرهمین مورد است. چه عجله در حرف زدن چه عجله کردن در اعمال و رفتارمان. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله می فرمایند: إنَّما أهلَكَ النّاسَ العَجَلَةُ، و لَو أنَّ النّاسَ تَثَبَّتوا لَم يَهلِكْ أحَدٌ؛ مردم را، در حقيقت، شتابزدگى به هلاكت افكنده است. اگر مردم آرام و از شتاب كارى به دور بودند هيچ كس هلاك نمى شد. (2)

حضرت عبدالعظیم حسنی نزد امام جواد علیه‌ السلام آمد و گفت:آقا من را نصیحتی فرمایید. حضرت 16 مورد نصیحت گفتند که یک مورد آن، این بود که عبدالعظیم قبل از هر تصمیمی تدبیر کن. جلوگیری از شتابزدگی یعنی همان صبر کردن.

مشورت کردن

رسول خدا صلی ‌الله‌ علیه‌ و ‌آله با آن همه تجربه و علم به جبرئیل می فرمودند: که من را نصیحت کن. زیرا تاثیر شنیدن بهتراز خواندن و نوشتن است. از امیرالمؤمنین (علیه‌ السّلام) نقل شده: مَنِ لَا یَسْتَشِرْ یَنْدَمُ؛ کسی که مشورت نکند پشیمان می‌شود.(3)

توکل کردن برخدا

توکل در اصطلاح تکیه و اعتماد به خدا برای به نتیجه رسیدن کارهاست. چرا گاهی اوقات سقوط می کنیم؟ برای اینکه به غیرخدا توکل کرده ایم. امام باقر عليه السلام: مَنْ تَوَكَّلَ عَلَى اللّه ِ لايُغْلَبُ وَمَنِ اعْتَصَمَ بِاللّه ِ لايُهْزَمُ؛ هر كس به خدا توكل كند، مغلوب نشود و هر كس به خدا توسل جويد، شكست نخورد. (4)

مقداد ملایی

پی نوشت ها:

1. بحار الانوار (ط-بیروت) ج 75 ، ص 81 ، ح 74.

2. محاسن ص 215 ، ح 100.

3. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۷۵، ص۱۰۰-۱۰۴.

4. جامع الأخبار، ص 322