كشتيراني در اين خليج كه داراي 17 جزيره و 26 بندر اصلي است، از قديم وجود داشته و آثار تاريخي نشان مي‌دهد كه حتي سومريها، بابليها و ديگر اقوام در اين منطقه رفت و آمد مي‌كرده‌اند. خليج فارس در زمانهاي گذشته جولانگاه ايرانيها، تركها، يونانيها و عربها بوده است، تا اينكه پاپ رهبر كاتوليكهاي جهان براي تقسيم جهان بين اسپانيا و پرتغال، اسپانيا را روانة غرب و پرتغال را به خليج فارس گسيل مي‌دارد.
در سال 1506 ميلادي، پرتغال به فرماندهي «آلفونس رالبركرك» در خليج فارس حضور پيدا مي‌كند و جزيرة هرمز را به تصرف در مي‌آورد كه به علت برخورداري ا سلاح پيشرفته، نزديك به 100 سال بر اين منطقه حكومت مي‌كند. با روي كار آمدن سلسلة صفويان در ايران، مخالفت با پرتغاليها اوج مي‌گرد و سرانجام به خاطر ضعف دولت پرتغال، حضور آنها در خليج فارس در سال 1621 ميلادي خاتمه مي‌يابد. دولت هلند نيز در رقابت با استعمار انگليس، پس از كنار گذاشتن حريف، بر اين منطقه تسلط مي‌يابد كه پس از چندي قدرت آنها تحليل مي‌رود و نيروي دريايي هلند با تخلية جزيرة خارك در سال 1756 ميلادي، جاي خود را به رقيب ديرينه (انگليس) مي‌دهد. از آن پس انگلستان قدرت بلامنازع خليج فارس مي‌شود كه با سقوط دولت عثماني در جنگ جهاني اول نفوذ خود را در منطقه گسترش مي‌دهد و به قدرت مطلق در خليج فارس تبديل مي‌شود.
با ضعف تدريجي انگلستان پس از جنگ جهاني دوم و قدرتمند شدن آمريكا، عرصه براي استعمارگر پير، تنگ و از سال 1970 ميلادي پايگاه‌هاي اين كشور در اين منطقه تعطيل مي‌شود. آمريكا با سركوب حركتهاي آزاديبخش تلاش مي‌كند به سرنوشت پشينيان خود دچار نشود كه در اين ميان با تسليح عوامل خود از جمله شاه ايران، كنترل كامل خليج فارس را در دست مي‌گيرد.
با پيروزي انقلاب اسلامي ايران در سال 1357 شمسي و با خروج ايران از زير يوغ آمريكا، گردانندگان كاخ سفيد به عنوان جانشين شاه براي ژاندارمي خليج فارس و نيز به منظور جلوگيري از صدور انقلاب اسلامي، صدام را برمي‌گزينند و زعم خود راديكاليسم را در برابر بنيادگرايي قرار مي‌دهند. دشمن بعثي، پس از شروع جنگ تحميلي، با اطلاع از قدرت عظيم دريايي ايران، قصد داشت بدون اقدام به حملة گسترده در دريا با ناوچههاي موشك‌انداز «اوزا» منطقه را به دلخواه خود ناامن كند كه با عكس‌العمل به موقع و شايستة نيروي دريايي ايران مواجه مي شود و در اولين درگيري دريايي، تعدادي از اين ناوچههاي اهدايي روسيه به قعر خليج فارس فرو مي‌روند. تفنگداران دريايي ايران در حالي كه نيروي دريايي عراق صدمات زيادي دريافت كرده است، به فرماندهي ناوچه هميشه جاويد پيكان و با همكاري نيروي هوايي به منظور انهدام اسكله‌هاي البكر و الاميه كه محل صدور نفت عراق است، اين دو پايانه را به آتش مي‌‌كشند و با غرق كردن تعدادي ناوچة موشك‌انداز و فراري دادن تعدادي ديگر از آنها و با انهدام بندر ام‌القصر، براي هميشه به حضور عراق در آبهاي نيلگون خليج فارس خاتمه مي‌دهند.
با شكست نيروي دريايي عراق، ايران اسلامي قدرت بلامنازع خليج فارس مي‌شود، تا اينكه پس از عمليات بيت‌المقدس، استكبار جهاني به فكر مي‌افتد كه با تسليح عراق، راههاي بازرگاني و تداركاتي ايران را در جنوب ناامن و ايران را همچون عراق از خليج فارس محروم كند. براي تحقق اين هدف، هلي‌كوپترهاي سوپر فرلون همراه با موشكهاي هوا به دريا به عراق داده مي‌شود، كه با آتش‌افروزي عراق در خليج فارس، جنگ در دريا بار ديگر آغاز مي‌شود. با هدف قرار گرفتن ناوچة كهنمويي و شهادت تعدادي از کارکنان آن ازجمله شاهرخ قايقچي، قهرمان بكس ارتشهاي جهان در اين ناوچه به شهادت مي‌رسد. رژيم عراق مدعي مي‌شود كه تعداد زيادي از ناوهاي ايراني را هدف قرار داده است و از اين پس جمهوري اسلامي ايران ديگر نخواهد توانست در مقابل تهاجم موشكهاي عراق عرض‌اندام كند.
رژيم عراق سعي مي‌كند با كمك حاميانش به نحوي حضور خود را در خليج فارس به نمايش بگذارد و در اين ارتباط با مطرح كردن هواپيماهاي شكاري سوپراتاندارکه از دقت و هدف گيري بالايي برخوردارند و در جنگ بين آرژانتين و انگليس در جزایرفالكند چند كشتي انگليسي توسط اين هواپيماها غرق شده اند ،و موشكهاي اگزوست اعلام مي‌كند كه بزودي خليج فارس را كنترل كرده و به حضور ناوگان ايران خاتمه خواهد داد . به دنبال اين امر، جهان غرب نيز با بهره‌گيري از امپرياليسم خبري وارد عمل مي‌شوند و براي ايجاد رعب و وحشت؛ توان رزمي، قدرت مانور و هدف‌گيري دقيق اين هواپيماها را با آب و تاب در بوق ميكنند.
كشور فرانسه با اجارة پنج فرند سوپراتاندارد به عراق، بار ديگر دشمني خود را با انقلاب اسلامي ايران آشكار مي‌كند. از سوي مسؤولان سياسي و نظامي جمهوري اسلامي ايران اعلام مي‌شود كه اگر قرار باشد خليج فارس براي ايران ناامن و غيرقابل استفاده باشد، ديگر كشورها هم نخواهند توانست از آن استفاده كنند. به دنبال اعلام اين سياست، ناوگان جنگي و ديگر شناورهاي رزمي ايران اقدام به تحركات و مانورهاي دريايي ميكنند و توان رزمي دريايي ايران را به نمايش مي‌گذارند.
رژيم عراق در ادامة ارسال كمكهاي شرق و غرب و با تجهيز جنگ‌افزارهاي مدرن هوايي، جنگ در دريا را شدت مي‌بخشد. ايران، براي جلوگيري از شرارتهاي بغداد در خليج فارس به مجامع بين‌المللي هشدار مي‌دهد، اما هيچ اقدامي از سوي اين مجامع صورت نمي‌گيرد. بدين ترتيب، ايران مجبور به مقابله به مثل عليه شرارتهاي بغداد مي‌شود. آمريكا كه انتظار چنين حركتي را از سوي ايران ندارد، با احساس خطر و به بهانة ايجاد امنيت در خليج فارس و باز نگه داشتن تنگة هرمز، تعداد زيادي رزمناو به منطقه اعزام مي‌دارد. به دنبال آن «ريگان» رئيس جمهوري وقت آمريكا در اجلاس سران 7 كشور صنعتي از اين كشورها مي‌خواهد كه در خليج فارس حضور نظامي داشته باشند.
با موضعگيري قاطعانة مسؤولان ايران و اعزام نيرو به خليج فارس، ايجاد پايگاه در جزاير ابوموسي و استقرار موشكهاي ساحل به درياي كرم ابريشم، اين توطئه مؤثر نمي‌افتد.
رژيم عراق در پي شرارتها و ناامن ساختن خليج فارس و به منظور برانگيختن جنجال تبليغاتي و عمليات رواني، هر روز اعلام مي‌كند كه چند هدف سطحي بزرگ را در خليج فارس منهدم كرده است. بيشتر اين ادعاها توسط بيمة لويز لندن تكذيب مي‌شود.
با تلاش شبانه‌روزي نيروي دريايي جمهوري اسلامي ايران، نفتكشها و كشتيهاي بازرگاني به بنادر و ترمينالهاي ايران تردد ميكنند و حملات كور رژيم عراق وقفه‌اي جدي در تردد كشتيها ايجاد نمي‌كند. عربستان و كويت از صدام مي‌خواهند كه از پايگاهها و امكانات آنها براي ضربه زدن به ايران استفاده كند.
ارتجاع عرب نيز در آتش خودافروخته گرفتار مي‌آيد. تعداد زيادي از نفتكشها از بارگيري در بنادر آنها سر باز مي‌زنند. نرخ بيمه كشتيها 50 درصد افزايش مي‌يابد. رسانه‌هاي گروهي جهان اعلام مي‌دارند كه جمهوري اسلامي ايران با اجراي برنامة سنجيده و اتخاذ سياست مدبرانه، صدام و همپيمانان او را با مشكل جدي روبرو ساخته است و تسليحات اهدايي و حتي حضور آمريكا و متحدانش نتوانسته گره‌اي از او باز گشايد.
در بحبوحة ناامني خليج فارس، خلبانان عراقي به طور اشتباهي با شليك دو موشك، ناو استارك آمريكا را هدف قرار مي‌دهند كه موجب كشته شدن 37 آمريكايي مي‌شود. رژيم عراق بلافاصله رسماً از آمريكا عذرخواهي مي‌كند و متعهد مي‌شود كه خسارت ناشي از اين حمله را به آمريكا بپردازد.
دولت كويت پس از ماهها مذاكره تن به بزرگترين ذلت مي‌دهدو از آمريكا تقاضا مي كند كه پرچم خود را براي در امان ماندن از حملة ايران بر فراز نفتكشهاي كويتي نصب نمايد. اين اقدام كويت با استقبال چند كشور حوزة خليج فارس مواجه مي‌شود. به دنبال حمايت آمريكا از كويت و نصب پرچم آمريكا بر فراز نفتكشهاي كويتي، مسؤولان ايراني اعلام ميكنند كه اگر ايران در زدن كشتيهاي كويت ترديد كند، در هدف قرار دادن كشتيهاي آمريكا ترديد نخواهد كرد.
براي اولين بار دو نفتكش از يازده نفتكش كويت به نامهاي بريجستون و تگزالو در حالي كه توسط رزم‌ناوهاي آمريكا اسكورت مي‌شوند، پس از عبور از تنگة هرمز با مين برخورد ميكنند و آسيب مي‌بينند.