محمد علی کلی یک اسطوره، یک قهرمان - قسمت دوم
محمد علی کلی قبل از مسابقه با فریزر
کلی به محمد علی مبدل شد
در فاصله میان این دو مسابقه،
کاسیوس به دلایل دیگری نیز مطرح و معروف شد. او به خیل عظیم مسلمین چهان
پیوست و نام خود را به محمد علی تغییر داد. اگرچه این مساله فقط از سوی
عده اندکی پذیرفته شد که او را محمد علی کلی بنامند. سالهای 1966 و 67
برای این قهرمان مسلمان سالهای پر مشغله ای بودند. چرا که او مجبور شد هفت
بار از عنوان قهرمانی اش دفاع کند. هیچیک از قهرمانان سابق دنیا در طول
یکسال این کار در چنین دفعاتی انجام نداده اند.
در مارس 1966 در برابر یکی از سرسخت ترین حریفانش که یک بوکسور کانادایی
به نام گئورگ چاوالو (Georg Chuvalo) بود در یکی از نفسگیرترین مبارزات به
پیروزی رسید. چاوالو پیش از این در رده حرفه ای خود هرگز شکست نخورده بود.
پس از این مسابقه او به انگلیس رفت تا با بولداگهای انگلیسی:
براین لاندن (Brain London) و هنری کوپر (Henry Cooper) که او را در یک
بازی دوستانه در سال 1963 شکست داده بودند، دست و پنجه نرم کند. او هر دوی
اینها را ناک اوت کرد و به آلمان رفت تا برابر کارل میلدنبرگر (Karl
Mildenberger) اولین آلمانی که برای عنوان ماکس اشملینگ (Max Schmeling)
میجنگید، به روی رینگ رود.
این مسابقه به اعتراف خودش بسیار سخت و دشوار بود، اما در راند دوازدهم
بالاخره میلدنبرگ را ناک اوت کرد. در نوامبر 1966 او باز به ایالات متحده
برگشت تا گربه بزرگ "ویلیامز" (Williams) را در هوستون شکست دهد! ویلیامز
از آن دسته بوکسورهایی بود که ید طولایی در ناک اوت کردن حریف داشت، اما
محمد علی به آسانی در راند سوم او را شکست داد. در ماههای بعد او به آسانی
در هر رینگی پیروز میشد و نامش لرزه بر پیکره هر بوکسوری می انداخت.
در همان سال بود که وی به عنوان یک سرباز میهن پرست از حضور در ارتش
آمریکا برای جنگ ویتنام سر باز زد و اعلام کرد که هرگز به روی همنوعان
ویتنامی خود آتش نمی گشاید و نمی خواهد آنها او را کاکا سیاه کثیف صدا
بزنند، که همین مساله مدتها سر زبانها بود و پس از آن حتی از حضور در
رقابتهای بوکس به مدت 5 سال محروم شد و گواهینامه بوکسش نیز به حالت تعلیق
در آمد، البته مدتی بعد این محکومیت به 3سال کاهش پیدا کرد.
قهرمانی محمد علی در المپیک - در سن 18 سالگی
عکس العمل محمد علی و سرباز زدن او از خدمت به ارتش در جنگ و گرویدنش به
اسلام به روشنی شیوه ستیزه جویی او را با سیاستهای استعمارگرایانه نشان می
داد. قهرمان بوکس جهان در میان قشر زیادی از مردم محبوبیتی ناگفتنی پیدا
کرده و مخصوصا مسلمانان سیاه پوست به شدت هوادارش شده بودند.
وی تحت تعالیم رهبران بزرگ اسلام مثل الیجاه محمد (Elijah Muhammad) و
مالکوم ایکس(Malcom X) و تبعیت از فرامین آنها در امر اسلام به سرعت مورد
انزجار جامعه سفیدپوست و مسیحی تبار آمریکایی قرار گرفت. شاید عمده انزجار
آنها به این علت بود که نمی خواستند نماینده ای از سیاهان مدافع حقوق
اجتماعی آنها باشد. در سال 1970 پس از سپری کردن دوران محرومیت خود به علت
شرکت نکردن در جنگ او بار دیگر گواهینامه بوکس خود را دریافت کرد، اما به
علت وقفه ای چند ساله در ورزش حرفه ای عنوان قهرمانی سال 1971 رادر مبارزه
ای با جو فریزر (Joe Frazer) در مادیسون اسکوار گاردن (Madison Square
Garden) از دست داد. این مسابقه شاید به نظر بسیاری دیگر چیزی شبیه
مسابقات دیگر باشد اما برای دو رقیبی که هر کدام شکست ناپذیر بوده به
منزله جولانجگاهی برای نمایش قدرت و مهارتشان است. هر دو مدعی و هر دو
مبارزه طلب ... هرچند فریزر در راند آخر او را ناک اوت کرد و این تراژدی
به ضرر کلی پایان یافت.
تحت الشعاع اسلام
گرایش او به اسلام زندگیش را تا حد زیادی تحت شعاع قرار داد و حتی تعالیم
دینی کسانی که تحت رهبریشان بود اورا واداشت تا قرآن را با جدیت فرا بگیرد
و او همچنین کم کم این ذهنیت را که سفید پوستان از شیاطین هستند و زاییده
تفکرات تبعیض نژادی بود به فراموشی سپرد و یاد گرفت که مردمان جهان از هر
رنگ و ملیتی که باشند، همنوع هم هستند و باید در این دنیا خود را برای
زندگی در دنیای دیگر آماده کنند.
در سال 1975 محمد علی، فریزر را در مانیلای (Manilla) فیلیپین شکست داد و
به زعم خودش و البته کارشناسان یکی از جنجالی ترین مسابقات بوکس دنیا بود.
پس از 14 راند خسته کننده، ادی فاچ (Eddie Futch) مربی فریزر مانع او از
ادامه مسابقه شد و دست راست کلی به عنوان پیروز میدان بالا رفت و این
مسابقه یکی از تاریخی ترین مسابقات بوکس در دفتر تاریخ این رشته لقب گرفت.
مجله رینگ این مبارزه را "مبارزه منتخب سال" نامید و برای کلی پس از 5 سال
محرومیت عنوان فوق العاده ای بود.
عده بسیار زیادی فکر میکردند محمد علی کلی پس از این مبارزه بازنشسته میشود، اما اینگونه نشد و او همچنان به بوکس ادامه داد.
در 30 آوریل 1976 رو در روی جیمی یانگ (Jimmy Young) قرار گرفت و البته
بدترین مبارزه خود را انجام داد. وی هم اضافه وزن پیدا کرده بود و هم از
آمادگی فیزیکی خوبی برخوردار نبود و به نظر می رسید رقیب جوان خود را نیز
چندان جدی نگرفته بود. عده بسیاری که در کنار رینگ قرار داشتند یانگ را
مستحق پیروزی میدانستند و حتی مربی کلی هم او را بابت عملکرد ضعیفش سرزنش
کرد. در ماه سپتامبر همان سال محمد علی برابر کن نورتون (Ken Norton) روی
رینگ رفت و در استادیوم یانکیها یکبار دیگر از قدرت خود دفاع کرد.
در المپیک سال 1978 بار دیگر عنوان قهرمانی را که در 1976 از دست داده بود
با غلبه بر لئون اسپینکس (Leon Spinks) که تنها 8 بازی حرفه ای داشت به
دست آورد و برای سومین بار قهرمان سنگین وزن دنیا لقب گرفت.
اعلام بازنشستگی
محمد علی در حال مبارزه
در 27 ژوئن 1979 محمد علی اعلام بازنشستگی کرد و با دنیای پر هیجان رینگ و
بوکس خداحافظی نمود. اگرچه در طی دو سال پس از آن مسابقاتی هم انجام داد
ولی در آخرین مسابقه خود برابر ترور بربیک (Trevor Bebick) که 12 سال از
او جوانتر بود شکست خورد و پس از این شکست در سال 1981 با رکورد 56
پیروزی، 37 ناک اوت و 5 شکست به طور کامل از بوکس کناره گیری کرد.
محمد عل کلی حتی در بوکس هم عقاید ضد اورتودوکس داشت و مثلا" به جای آنکه
مثل سایر بوکسورهای اورتودوکس هنگام دفاع دستهایش را بالا و روی صورتش
بگیرد، آنها را در پایین میگرفت، همیشه فاصله اش با حریف نسبت به سایرین
بیشتر بود و ضربات مشتش به سر از هر بوکسور دیگری بیشتر بود. اگرچه شاید
این مساله در طول یک مسابقه ریسک بیشتری داشته باشد اما ضربات سنگین به
اعضای بدن برای ناک اوت کردن حریف از روی رینگ موثرتر است و کلی معتقد بود
نمیخواهد با فریب دادن دیگران قهرمان شود.
دوران پس از بازنشستگی
در سال 1982 محمد علی دچار سندروم پارکینسون شد، اما از محبوبیتش نزد مردم
و هوادارنش چیزی نکاست و هچمنان مورد توجه میلیونها نفر در سراسر جهان
بود. در سال 1985 افتخار روشن کردن مشعل المپیک را در جورجیای آتلانتا
پیدا کرد.
از آنجایی که دخترش لیلا علی (Leila Ali) به رشته پدر علاقه فراوانی داشت
از سال 1999 بوکس حرفه ای را آغاز کرد. اما پدرش پیش از این در سال 1978
در مورد بوکس زنان گفته بود: "زنان هرگز نمی توانند به خاطر فیزیولوژی
بدنشان مثل مردان بوکس بازی کنند. ضربات سهمگین بوکس باعث بروز مشکلاتی
برایشان می شود که گاها" جبران ناپذیر است."
محمد علی در حال حاضر همراه خانواده اش در میشیگان (Michigan) زندگی میکند.
http://www.netsport-magazine.com/منبع:
