آیین نامه رانندگی در جاده زندگی!

سعی کنیم در انتخاب مسیر، مطمئن ترین و کوتاه ترین راه (یعنی صراط مستقیم) را انتخاب کنیم

مسافرت در مسیر زندگی، همانند هر سفری نیازمند تهیه مقدمات سفر و شناخت راه و یادگیری آیین نامه رانندگی می باشد. مسیر زندگانی، جاده ای است طولانی با مقررات و قوانین خاص خودش و هر مسافری که وارد این جاده شد باید تا انتها آن را طی کند. البته فراموش نشود که باید با رعایت تمامی توصیه های ایمنی (دستورهای الهی) راه را طی کند تا صحیح و سالم به مقصد برسد.

قبل از شروع حرکت و قرار گرفتن در مسیر سفر، باید نقشه راه را به دست آورده تا مسیر را بهتر بشناسیم. سعی کنیم در انتخاب مسیر، مطمئن ترین و کوتاه ترین راه (یعنی صراط مستقیم) را انتخاب کنیم و برای شناخت کامل این راه می توانیم از راهنمایان مسیر (فرستادگان خدا: پیامبران و امامان) راهنمایی بگیریم.

قبل از حرکت باید آینه دل را تنظیم کرده و اگر خدای ناکرده غباری (گناهی) بر روی آن نشسته با آب توبه (که زلال ترین آب هاست) آن را شستشو داده، تمیز و غبار روبی کنیم تا مسیر را بهتر ببینیم. در طول سفر نیز حواسمان به آینه باشد که اگر غباری گرفت پاک کنیم. یادمان نرود همیشه همانند آینه، در رفتار و کردار و گفتارمان صادق و راستگو باشیم.

بهترین و مهمترین بیمه، بیمه الهی است که همان توکل به خدا و تکیه کردن بر او می باشد. البته بیمه تکمیلی نیز وجود دارد که ضروری است و آن بیمه قرآن و عترت می باشد که برای تکمیل شدن بیمه، باید به دستورات این دو (یعنی قرآن و عترت) عمل کنیم زیرا راهنمای مسیر (پیامبر اکرم) فرمود: هرکس از این دو شیء گران بها پیروی کند هرگز گمراه نشده و راه را گم نخواهد کرد. پس خودمان و وسیله را بیمه کنیم تا با خیال راحت مسیر را ادامه دهیم.

بهترین و مهمترین بیمه، بیمه الهی است که همان توکل به خدا و تکیه کردن بر او می باشد

هر وسیله ای برای طی مسیر، نیازمند تأمین سوخت می باشد. انسان نیز برای طی کردن مسیر زندگانی، بی نیاز از سوخت نیست پس باید سوخت خود را از جایی تأمین کند. سوخت انسان دو نوع است.

1- سوخت مادی که روزانه سه مرتبه آن را استفاده می کند. (صبحانه، نهار، شام)

2- سوخت معنوی که این سوخت، بهترین انرژی برای طی کردن مسیر می باشد و از این انرژی نیز باید پنج مرتبه استفاده کرد. (نماز صحب، نماز ظهر و عصر، نماز مغرب و عشاء)

قابل توجه این که نوع ویژه و مرغوب این سوخت معنوی (یعنی نماز) در محل های خاص تأمین انرژی معنوی (یعنی مساجد) یافت می شود که بهتر است به آنجا رجوع شود.

توجه داشته باشیم که در مسیر زندگی، دوربین های مخفی خدا (یعنی فرشتگان الهی) نصب شده که شبانه روز مشغول ثبت بوده و از لحظه لحظه های رانندگی ما فیلم برداری کرده و ثبت می کنند و در روز حسابرسی، تک تک خلافی ها (یعنی خطاها و گناهان ما را) که در پرونده اعمال ثبت و ضبط شده تحویل داده که باید جریمه اش را که جریمه بسیار سنگینی است، پرداخت کنیم. چه بسا طاقت این جریمه ها را نخواهیم داشت، پس چه خوب است که از الان به فکر بوده و کمتر خلاف (گناه) کنیم.

بعضی از جاده های زندگی یک طرفه بوده یعنی قابل برگشت نمی باشد. یکی از آن جاده ها، مسیر عمر می باشد که یک طرفه بوده و هرگز قابل برگشت نیست. هر مقداری از این مسیر عمر را طی کنیم دیگر نمی توان دنده عقب زده و برگردیم پس باید به بهترین وجه این مسیر را طی نموده و قبل از حرکت توشه های لازم را برداریم که برگشتی در کار نیست. این نکته را نیز بدانیم که هر توشه ای را که با خود حمل می کنیم پس از رسیدن به مقصد از آن استفاده خواهیم کرد، پس بهتر است توشه های مطمئن و فاسد نشدنی را با خود حمل کنیم.

بعضی از جاده های زندگی یک طرفه است که یکی از آن ها، مسیر عمر می باشد که هرگز قابل برگشت نیست

هر راننده ای که وارد راه زندگانی شد باید خودش را ملزم کند که میان خطوط رانندگی کرده و از محدوده خطوطی که قانون راهنمایی و رانندگی (یعنی دین اسلام) مشخص کرده خارج نشود که اگر خارج شود جریمه خواهد شد.

مسافرین و رانندگان محترم توجه داشته باشند که مسیر زندگانی پر از پیچ و خم ها و سربالایی و شیب های تند می باشد پس با هر سرعتی نمی توان این راه را پیمود. به عنوان مثال: در مشکلات پرپیچ و خم زندگی باید دنده سنگین زده و با صبر و حوصله این پیچ و خم ها را طی نموده و در سراشیبی های خطرناک و تند زندگی نیز دنده سنگین زده و با آرامش راه را طی کرد. اگر این راه های خطرناک را با سرعت غیرمجاز رفته و صبر و شکیبایی خود را از دست دهیم، احتمال سقوط به دره و پرتگاه و نرسیدن به هدف وجود دارد.

دقت داشته باشیم که در پستی و بلندی های زندگی و در سربالایی ها (یعنی در مشکلات زندگی) نباید توقف نمود زیرا در صورت توقف، احتمال برگشت به عقب و قهقرا و نرسیدن به هدف وجود دارد.

در برخی از مناطق صعب العبور که پر از برف و کولاک می باشد و امکان حرکت وجود ندارد باید از زنجیر چرخ هایی که راهنمایان مسیر به ما معرفی کرده اند استفاده کنیم تا بتوانیم به راحتی از مشکلات آن مناطق نیز عبور کنیم. (زنجیر چرخ، همان کمک گرفتن و اطاعت از دستورات قرآن و عترت می باشد که ما را به طور کامل بیمه کرده و به مقصد می رساند.)

در مسیر زندگانی، راه هایی پیش روی ما وجود دارد که در مقابل بعضی از آن ها تابلوی ورود ممنوع نصب شده و طبق قوانین راهنمایی و رانندگی، ورود به این راه ها ممنوع می باشد. زیرا این راه ها، در حقیقت بی راهه هایی است که شیطان آن ها را هموار نموده و پایان این راه ها سقوط به دره می باشد. پس هر راننده ای که وارد این راه ها شد، از مسیر اصلی (صراط مستقیم) منحرف شده و با خطر رو به رو خواهد شد. چند نمونه از این بی راهه ها عبارتند از: راه دروغ، راه غیبت، راه تهمت، راه حسادت، راه ریا، راه تکبر و خود بزرگ بینی، راه دوستی با رفیق ناباب، راه مواد مخدر، راه دزدی و درآمد نامشروع، راه مشروبات الکلی و ...

قانون راهنمایی و رانندگی الهی (یعنی دین اسلام) آن بی راهه های لغزنده و خطرناک را مشخص نموده و توسط راهنمایان مسیر، ما را راهنمایی کرده است؛ پس قبل از رسیدن به آن ها، باید ترمز کرده و با کنترل فرمان دل، مسیر خود را تغییر دهیم. اگر خدای ناکرده، ناخواسته و یا با وسوسه شیطان وارد آن بی راه ها شدیم، توبه کرده و برگردیم.

مسافرین محترم توجه داشته باشید: در مسیر زندگانی نباید از حریم مسیر منحرف شده و وارد حریم دیگران شد زیرا بعضی از مکان ها حریم خصوصی بوده که ورود به آن مکان ها فقط برای صاحبان و مالکان آن ها جایز می باشد. یکی از مهم ترین حریم های خصوصی، حریم حجاب و حریم محرم و نامحرم می باشد که مراعات آن ها، قانونی است که در کتاب قوانین راهنمایی و رانندگی مسیر زندگی (یعنی در قرآن) نوشته شده و بر همگان لازم الاجرا است.

مسافرین عزیز، در مسیر زندگانی نباید با سرعت غیرمجاز حرکت کرد. بلکه باید در این مسیر، اهل اعتدال و میانه روی بوده و اهل افراط (مانند اسراف کردن) و اهل تفریط (مانند خسیس بودن) نباشیم.

یکی از نکات قابل توجه مقررات راهنمایی و رانندگی الهی این است که در این مقررات، گاهی اوقات، سبقت مجاز بوده و بهتر است که رانندگان محترم تلاش کنند تا زودتر از دیگران به مقصد برسند. از موارد سبقت های مجاز در مسیر زندگی، سبقت در سلام گفتن، سبقت در احترام به والدین و کمک به بزرگ ترها و سبقت در کارهای نیک و خداپسند می باشد.

محمدصادق محسن زاده