زندگی نامه محمد کفری کرمانشاهی تهرانی

( ملیت: ایرانی قرن: ۱۳ )

(۱۳۲۶ -۱۲۴۵ ق)، پزشک، مترجم و نویسنده. مشهور به کفرى. در کرمانشاه به دنیا آمد. وى پس از گذراندن تحصیلات مقدماتى در موطن خود و علوم دینى در نجف اشرف، براى ادامه تحصیل وارد دارالفنون شد و طب قدیم را نزد حاج میرزا عبدالباقى اعتضاد الاطباء و طب جدید را نزد دکتر تولوزان فرانسوى آموخت. بعدها، به تشویق دکتر تولوزان، براى تکمیل رشته طب در ۱۲۸۷ ق به پاریس عزیمت نمود و مدت زیادى در بیمارستانها و مدارس آن شهر مشغول کار و آموختن علم بود. در ۱۲۹۶ ق پس از گذراندن پایان‏نامه‏ى خود موفق به اخذ درجه‏ى دکترا در طب از دانشکده‏ى پزشکى آنجا شد. بعد از مراجعت به ایران، به توسط علیقلى خان مخبر الدوله، به دربار ناصرالدین شاه معرفى گشت و مدتى طبیب تلگرافخانه، معلم طب فرنگى دارالفنون، پزشک دربار قاجار و رئیس بیمارستان دولتى ابن‏سیناى کنونى شد. ولى بعدها کم کم از تمام این مشاغل عزل گردید و در ۱۳۰۵ ق به عنوان طبیب مخصوص حسنعلى خان گروسى، امیر نظام پیشکار آذربایجان، به تبریز رفت و مدتى با او بود. پس از بازگشت خانه‏نشین شد و در خانه به طبابت و تدریس پرداخت و علاوه بر آن به ترجمه‏ى کتب علمى به خصوص طب، جراحى و هیتولوژى نیز مى‏پرداخت. علت شهرت وى به کفرى مخالفت تند و صریح او با خرافات و موهومات بود. وى در تهران درگذشت و در ابن‏بابویه دفن شد. از آثارش: «امراض الاطفال»، ترجمه؛ «ضیاء الناظرین»، تشریح چشم، ترجمه؛ «کوفت»، رساله‏اى در امراض مقاربتى؛ «ژیل بلاس»، ترجمه.

برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: تاریخ ادبیات ایران، براون (۲۹۱/ ۴)، دایرة المعارف فارسى (۲۲۳۶/ ۲)، الذریعه (۱۸۴/ ۱۸ ،۱۳۱/ ۱۵ ،۳۴۸/ ۲)، شرح حال رجال (۲۷۸ -۲۷۵/ ۳)، فهرست کتابهاى چاپى فارسى (۲۶۹۸ ،۲۲۴۳ ،۱۸۸۹ -۱۸۸۸/ ۲ ،۳۳۳/ ۱)، المآثر و الآثار (۲۲۳)، مؤلفین کتب چاپى (۶۹۸ -۶۹۵/ ۵).

فعالیتها: • ادبیات و کتاب • قضاوت، حقوق، علوم سیاسی • نویسندگی