جاذبه های آبدانان

آبدانان مرکز شهری با همین نام است و در استان ایلام واقع شده است. این شهر طبیعتی فوق العاده بکر و زیبا دارد که هر سال گردشگران زیادی برای تماشای آن به این منطقه می آیند. از جاذبه های آبدانان می توان به طبیعت فوق العاده زیبای آن اشاره کرد که به خاطر خاک حاصلخیز و وجود آب کافی به این صورت در آمده است به اضافه آن آبدانان قدمتی دیرینه دارد و در همه نقاط شهر آثار باستانی مشاهده می شود. علاوه بر این ها جاده دسترسی به آن نیز بسیار زیبا است به حدی که نام خواهر جاده چالوس را برای آن انتخاب کرده اند. در ادامه با الی گشت همراه شوید تا از این شهر فوق العاده بیشتر بدانیم.

قلعه تاریخی هزار در

مطالب مرتبط:
دژ بهرام چوبین در ایلام
تنگ رازیانه، بخشی از طبیعت زیبای ایلام

قلعه ای که ساخت آن به دوران ساسانیان باز می گردد. این مورد از جاذبه های آبدانان در غرب شهر واقع شده است. با بررسی هایی که بر روی معماری آن انجام شده این گونه گفته می شود که برای اهدافی نظامی مورد استفاده قرار می گرفته است. قلعه تاریخی هزار در دارای زیرزمین، دو طبقه، نور گیر و تهویه هوا می باشد که ازطریق دریچه هایی به طول یک مترازسقف و دالان ها واتاق ها تامین می گشته. تهویه هوا و نور به دلیل داشتن دیواری قطور و نبود پنجره در راهروها و اتاق ها دور از انتظار است اما دریچه های تعبیه شده در سقف این وظیفه را کامل انجام می دهند.

معماری قلعه شباهت زیادی با شهر تاریخی دره شهر دارد و یکی از دلایل تخمین عمر آن به دوران ساسانی خمین امر می باشد. از دیگر دلایل مصالح به کار رفته از جمله سنگ و گچ است که این احتمال را قوی تر می کند. آثار به جا مانده در قلعه نشان دهنده وجود برج های نگهبانی، شاه نشین، اتاق های مسکونی و سه در، در آن بوده است. قلعه باشکوه هزار در در تاریخ ۲۲ تیر سال ۱۳۷۹ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

دریاچه سیاه گاو

دریاچه سیاه گاو را تنها دریاچه دوقلوی کشور می نامند. این مورد از جاذبه های آبدانان در دسته نادرترین پدیده های طبیعی جهان قرار می گیرد. این دریاچه حدود ۸ کیلومتر با سراب باغ آبدانان فاصله دارد. برای دیدن این دریاچه باید وارد جاده اصلی آبدانان به شهرستان دهلران شوید و در میانه های جاده از روستاهای شوشه گل وارد جاده سیاه گاو بشوید.

دریاچه‌ دوقلوی سیاه گاو، آکواریومی طبیعی است که در منطقه‌ ای کوهستانی و مرتفع قرار دارد. این پدیده‌ طبیعی نادر، شامل دو دریاچه است که توسط کانالی با عرض ۸ متر و عمق ۴۴ متر و طولی برابر با ۷۰ متر به یکدیگر مرتبط شده ‌اند. آب دریاچه ها بسیار زلال است به حدی که می توان تا عمق آن را از سطح آب مشاهده کرد. عمیق ترین نقطه در یکی از دریاچه ها حدود ۲۰ متر و در دیگری ۳۰ متر می باشد. آب دریاچه از طریق منایع زیرزمینی تامین می‌شود. از عمر این دریاچه ‌ها هزاران سال می‌ گذرد و به دلیل فرسایش هر روز در حال کوچک‌ تر شدن هستند. دریاچه سیاه گاو از نوع آب شیرین است و آب درون آن به صورت دایم در جریان است.

آب چشمه‌ های زیرزمینی پس از پرشدن دریاچه اول از آبراه بین دو دریاچه عبور کرده و دریاچه دوم را پر می ‌کند. این آب بعد از پر شدن دریاچه پایین دست به رودخانه سیاه گاو می ‌ریزد و زمین‌ های اطراف را سیراب می ‌کند.

جولیان

شهر تاریخی جولیان (نام محلی ژیلیو) را می توان نمادی از معماری ایران کهن و تاریخ ساسانیان دانست. این شهر در زلزله ای وایرانگر در سال ۳۳۴ هجری قمری کاملا تخریب شده و به صورت تپه ای با چندین سگ در آمده است. برای ساخت این مورد از جاذبه های آبدانان از سنگ، قلوه سنگ، گچ نیم کوبیده شده با پلان مستطیل و مربع که عرض دیوارهای آن قطور و دارای طاق، پنجره و درهای کوتاه بودند استفاده شده بود. برای رساندن آب به شهر از چشمه ای به نام ماه کوله که در نزدیکی قرار داشت  استفاده می کردند و آب را از طریق لوله های سفالی به شهر می رساندند.

قدمت این شهر باستانی بیش از ۱۵۰۰ سال است و در آن زمان حدود ۵۰۰۰ نفر سکنه داشته است. در آن زمان شهری با موقعیت استراتژی برای شاهان ساسانی بوده است.

قلعه جولیان

در شمال شرقی شهر قدیمی جولیان که در روستای چم کبود قرار دارد و جزو جاذبه های آبدانان محسوب می شود دژ جولیان قرار گرفته است. بر روی تپه ماهور طبیعی مشرف بر این شهر باستانی آثاری از این قلعه قدیمی قرار دارد که بصورت دژی مستحکم ساخته شده است و چشم انداز آن دشت جولیان است. در ساخت آن از مصالحی همچون قلوه سنگ و گچ استفاده شده است. به نظر می ‌رسد این بنا بصورت گذرگاهی پله‌ ای بوده‌ است که بر اثر فرسایش آثار آن از بین رفته‌ است.

پشت قلعه

پشت قلعه یکی از مهم ترین جاذبه های آبدانان است و در مرکز توجه گردشگران منطقه قرار دارد. در زبان کردی قلعه تاریخی پشت قلعه را دژ پشت قلا می نامند که در ۵ کیلومتری جنوب شهرستان آبدانان و در شمال غربی روستای پشت قلعه (قلا)، در بالای تپه‌ ای که رودخانه دویرج از پای آن می‌ گذرد، قرار دارد. قلعه دارای قسمت های مختلفی از جمله باروی قلعه، برجک ‌های دیده ‌بانی و نگهبانی، ورودی قلعه، اماکن مسکونی و شاه ‌نشین، تونل و پلکان می ‌باشد. بر اساس آنچه از قلعه باقی مانده است می توان گفت که این قلعه کاربرد نظامی داشته است و دور تا دور آن را کانال ساخته اند که همچون خندق از این دژ کهنسال حفاظت می کرده اند .

با توجه به شواهد و مصالح به کار رفته شده در این بنای باستانی عمر آن را متعلق به دوره ساسانی می دانند که متاسفانه مورد بی توجهی قرار گرفته و بسیاری از دیوارهای آن از بین رفته اند.