پاسخ به:دیدنی های تهران
سه شنبه 30 مهر 1398 10:10 AM
در این مقاله ما را همراهی کنید تا سری به دیدنی‌های زیبای تهران بزنیم که سالانه گردشگران زیادی را از داخل و خارج از کشور به این شهر می‌کشاند.
موزهی هنرهای معاصر تهران را می‌توان یکی از مهم‌ترین موزه‌های ایران نامید. این موزه را فرح پهلوی، با پشتیبانی دفتر مخصوص شهبانو (دفتر فرح پهلوی) ساخته است. موزهی هنرهای معاصر در ۲۲ مهر سال ۱۳۵۶ در سمت غربی بوستان لاله (که نام آن قبل از انقلاب پارک فرح بود) واقع در امیرآباد تهران ساخته و افتتاح شد. طراح بنای موزه کامران دیبا (پسرعموی فرح پهلوی) است که به سبک معماری مدرن و با الهام از بادگیرهای کویری یزد آن را طراحی کرد.
موزهی هنرهای معاصر تهران یکی از جامع‌ترین و مهم‌ترین گنجینه‌های هنر مدرن خارج از اروپا و آمریکای شمالی را دارا است که جزو ۵ تا ۱۰ مجموعه‌ی اول هنر نوگرا در دنیا محسوب می‌شود. در این موزه آثار مهمی از سبک‌های گوناگون مانند هیجان‌نمایی انتزاعی، پاپ آرت، مینی‌مالیسم، مفهومی و فوتورئالیسم از هنرمندان ایرانی و خارجی به نمایش گذاشته شده است. در میان این آثار می‌توانید کارهای گوگن، رنوار، پیکاسو، ماگریت، ارنست، پولاک، وارهول، لویت و جاکومتی را هم ببینید.
در قسمت شمال ساختمان موزه، فضای سبزی وجود دارد که به نمایش مجسمه‌هایی از مارکس ارنست، پرویز تناولی، هنری مور، ماکس بیل و چند تن دیگر اختصاص داده شده است و این فضا را «باغ تندیس» می‌نامند. موزهی هنرهای معاصر تهران در ۱۲ بهمن سال ۱۳۸۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
موزهی رضا عباسی کاشانی در خیابان شریعتی تهران، روبه‌روی دانشکده برق دانشگاه برق دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی قرار دارد. ساختمان این موزه قبلا یک نمایشگاه مبلمان و دکوراسیون بود. این موزه در سال ۱۳۵۶ به احترام و یاد نقاش مشهور دوران صفوی، رضا عباسی که اهل کاشان بود، نام‌گذاری شد و فرح پهلوی آن را افتتاح کرد، اما دقیقا یک سال بعد تعطیل شد. در سال ۵۸ این موزه دوباره فعالیت خود را آغاز کرد؛ اما این بار هم کار موزه به تعطیلی کشید، تا این که در سال ۱۳۷۹ موزهی رضا عباسی پس از ۵ بار تعطیلی و بعد از انجام بازسازی آغاز به کار کرد.
آثار هنری موجود در این موزه در سه تالار یعنی تالار پیش از اسلام، تالار هنرهای اسلامی و تالار نگارگری و خوشنویسی به نمایش گذاشته شده‌اند. در موزهی رضا عباسی مجموعه‌های متنوعی به نمایش درآمده است، مانند آثاری از هزاره‌ی دوم قبل از میلاد تا پایان دوران قاجار. این موزه بخش مرمت نگهداری از آثار قدیمی هم دارد.
بنا به کتیبه‌ی بالای سردر صحن این امامزاده، این مکان مقدس آرامگاه یکی از پسران امام کاظم (ع) و برادر امام رضا (ع) است. امامزاده صالح در محله‌ی تجریش تهران قرار دارد. طبق شواهد موجود، بنای این امامزاده در سال ۷۰۰ هجری قمری وجود داشت. در سفر به تهران می‌توانید با زیارت از این امامزاده، حال‌وهوای معنوی روح خود را بهتر کرده و با انرژی مثبت به سفر خود ادامه دهید. بنای امامزاده در سال ۱۳۵۱ با شماره‌ی ۹۰۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
کتابخانه و موزهی ملک در سال ۱۳۱۶ توسط حسین آقا ملک تاسیس شد و آن را به آستان قدس رضوی تقدیم کرد. وی در تیر ماه ۱۳۲۳ برای کتابخانه و موزه، زمین بزرگی را در باغ ملی تهران وقف کرد؛ اما ساخت ساختمان آن در زمان حیات حاج حسین ملک انجام نشد. ساخت ساختمان جدید موزه و کتابخانه به همت آستان قدس رضوی از سال ۱۳۶۴ آغاز شد و در سال ۱۳۷۵ به پایان رسید. قبل از این، این مجموعه در خانه‌ی ملک برپا بود. کتابخانه و موزهی ملک در خیابان امام خمینی تهران، جنب ساختمان امور خارجه واقع شده است.
موزهی جواهرات ملی ایران در خزانه-موزهی بانک مرکزی است و داخل خزانه، در ساختمان بانک مرکزی ایران در خیابان فردوسی قرار دارد و به صورت موزه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. در تاریخ ایران جمع‌آوری جواهرات و سنگ‌های قیمتی از دوران حکومت صفویان آغاز شد. با این که بسیاری از این جواهرات در طول زمان به غارت رفت یا به بزرگان و پادشاهان کشورهای دیگر اعطا شد، اما در دوران قاجار جواهرات گردآوری و در کاخ گلستان نگهداری شد.
بعد از به روی کار آمدن حکومت پهلوی، رضا شاه جواهرات را به زیرزمین کاخ مرمر انتقال داد. بعد از این که در سال ۱۳۱۶ ساخت ساختمان بانک ملی به پایان رسید، قسمت عمده‌ای از جواهرات را به موزهی بانک منتقل کردند. در موزهی بانک مرکزی جواهرات سلطنتی ایران از دوره‌ی صفوی، افشاریه، قاجار و دوران پهلوی به نمایش گذاشته شده است. از مشهورترین جواهرات این موزه می‌توان به الماس دریای نور، جقه نادری، تاج فرح پهلوی، تاج کیانی، کره جواهرنشان، تخت طاووس و تخت نادری اشاره کرد.
موزه زمان یا همان خانه‌ی حسین حداد، در خانه‌ای قدیمی مربوط به دوران قاجار برپا شده است. این موزه در خیابان ولیعصر تهران، خیابان زعفرانیه، نبش چهارراه برزین بغدادی قرار دارد. در این موزه مجموعه‌ای از ابزارهای زمان‌سنجی گاه‌شماری به معرض نمایش گذاشته شده است. ساختمان موزه ۲ طبقه است و می‌توانید سیر تکاملی انواع ساعت‌های مکانیکی متعلق به سده‌های هفدهم تا بیستم میلادی را مشاهده کنید.
زمین این مجموعه ۵ هزار متر مربع بوده و ساختمان آن هم در زیربنای ۷۰۰ متر مربعی ساخته شده است. در موزهی زمان تهران می‌توانید انواع ساعت همچون ساعت شاهینی، آونگی، رومیزی و دیواری را ببینید. ساعت‌های جیبی معمولی، ساعت‌های جیبی سفارشی که به شخصیت‌های برجسته‌ی تاریخی و سیاسی تعلق دارد، ساعت‌های ویژه‌ای مانند ساعت کارت‌زنی، ساعت نگهبانی، ساعت کشتی، ساعت‌های مچی در انواع دستبندی و دو زمانه در طبقه‌ی دوم به نمایش گذاشته شده‌اند.
موزهی زمان (تماشاگه زمان) در دوم بهمن سال ۱۳۸۲ به شماره‌ی ۱۰۸۶۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
