همنشینی امام حسن مجتبی (ع) با قرآن

امام مجتبی (ع) صوتی زیبا در قرائت قرآن داشت و علوم قرآن را از کودکی به نیکی می دانست. همواره پیش از خوابیدن، سوره کهف را تلاوت می کرد و سپس می خوابید.

۹ خرداد ۱۳۹۷ 819 45.1 KB 90 0

همنشینی امام حسن مجتبی (ع) با قرآن

بعد از امام على (ع)، امام حسن (ع) شبيه ‏ترين مردم از نظر اخلاق و كردار و گفتار به پيغمبر و بهترين الگو و ترجمان عملى حلم و صبر و حكمت قرآن بودند. ايشان در مسجد مدينه حلقه درس تفسير و حديث داشتند كه علما از آن حضرت استفاده مى‏كردند.

امام مجتبی (ع) صوتی زیبا در قرائت قرآن داشت و علوم قرآن را از کودکی به نیکی می دانست. همواره پیش از خوابیدن، سوره کهف را تلاوت می کرد و سپس می خوابید. گفته اند در دوران زندگانی پیامبر اکرم(ص)، شخصی وارد مسجد شد و از کسی دربارة تفسیر شاهد و مشهود پرسید؛ آن مرد پاسخ داد: «شاهد، روز جمعه است و مشهود، روز عرفه.» از مرد دیگری پرسید؛ او گفت: «شاهد روز جمعه و مشهود روز عید قربان است.»

سپس نزد کودکی رفت که گوشه مسجد نشسته بود. او پاسخ داد: ؛«شاهد محمد(ص) رسول خدا و مشهود روز قیامت است؛ مگر نخوانده ای که خداوند درباره رسولش می فرماید: «إِنَّا أَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً ای پیامبر! ما تو را گواه و بشارتگر و هشدار دهنده فرستادیم.»(احزاب/45). و نیز درباره قیامت می فرماید: «ذلِکَ یَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ وَ ذلِکَ یَوْمٌ مَشْهُود»؛ «آن روز، روزی است که مردم را برای آن گرد می آورند و روزی است که (جملگی در آن) حاضر می شوند.»(هود/103)

راوی می گوید که پرسیدم: «فردی که اول پاسخ داد که بود؟» گفتند: «ابن عباس.» پرسیدم: «دومی که بود؟» گفتند: «ابن عمر.» سپس گفتم: «آن کودک که از همه بهتر و درست تر پاسخ داد که بود؟» گفتند: «او حسن بن علی بن ابی طالب بود».

امام حسن علیه السلام در خانه ای تربیت یافته بود که کلام خدا پیوسته سخن آغاز و انجام آن بود؛ در خانه ای که پدر آن نخستین گرد آوردنده قرآن و اهل خانواده بهترین عمل کنندگان به آیات آن بودند.

یادداشت: علی کفشگرفرزقی

منبع:

آفتاب حُسن، برگزیده ای از سیره امام حسن مجتبی (ع)

قرآن ناطق، عبدالكريم‏ بى‏ آزار شيرازى، ص: 428