مسعود و غزل هر دو شاغلند. مسعود دبیر شیمی است، اما به عنوان شغل دوم در یک شرکت واردات تجهیزات کارشناسی هم کار می کند. غزل هم مدیر داخلی یک شرکت ساختمانی است. غزل معمولاً زودتر به خانه بر می گردد و تا مسعود بیاید چند ساعتی تنهاست. آن ها معمولاً از روز هم، خبر می گیرند. تا مسعود می گوید چه خبر، او از سیر تا پیاز اتفاقات بین راه و شرکت را برای مسعود تعریف می کند. از لباس جدید همکارش گرفته تا اتفاق هایی که در تاکسی افتاده و ماجراهایی که برای رسیدن به خانه داشته است. اما وقتی غزل از مسعود می پرسد که چه خبر. معمولاً با یک «هیچی، سلامتی» ناقابل مواجه می شود یا فوقش چند تا تیتر درباره تمدید بیمه و پرداخت قبض برق و راست و ریست کردن کارهای وام می گوید. مسعود حس می کند غزل دیگر بیش از حد درباره جزییات حرف می زند و غزل هم فکر می کند مسعود حوصله حرف زدن با او را ندارد.

روان شناس ها می گویند که اگر دو دسته بندی کلی درباره گزارش روزمره وجود داشته باشد، یکی گزارش توصیفی است و یکی گزارش علمی. زن ها معمولاً از گزارش توصیفی و با جزئیات در حرف زدنشان استفاده می کنند و مردها از گزارش علمی و منطقی. این تفاوت از همان بچگی هم در دخترها و پسرها وجود دارد. حتما شما هم یادتان هست که خواهرتان چطور با آب و تاب درباره اتفاق های مدرسه برای مادرتان حرف می زد، اما شما به عنوان یک پسر حس می کردید اتفاق خاصی در مدرسه نیفتاده است که برای تعریف کردن مناسب باشد. در واقع، نه گزارش توصیفی زن ها نشانه پرحرفی آنها است و نه تیتروار ردیف کردن وقایع روزانه مردها نشانه بی توجهی شان.

نه گزارش توصیفی زن ها نشانه پرحرفی آنها است و نه تیتروار ردیف کردن وقایع روزانه مردها نشانه بی توجهی شان.

بهترین راهکار برای مردها این است که بگذارند زن ها طبق طبیعت شان رفتار کنند و حرف خودشان را بزنند و آن ها گوش بدهند؛ همین!

به خصوص زن های خانه دار که بیشتر تنها هستند، بیشتر به گوش دادن مردها نیاز دارند. گاهی همین گوش ندادن آن قدر برای خانم ها مشکل ساز می شود که آن ها را به وادی طلاق می کشاند. ضمن این که زن ها حرف می زنند تا فقط حرف زده باشند؛ اما مردها همیشه دنبال راه حل می گردند و به همین سبب حرف زن ها را قطع می کنند تا راه حل دهند و مکالمه را تمام کنند و این موضوع همیشه زن ها را عصبانی می کند.

منبع: هرچه می خواستید درباره زن ها بدانید اما رویتان نمی شد از خودشان بپرسید، سعید بی نیاز