چرا برای امام حسین(ع) گریه می کنید

امام حسین علیه السّلام برای گریه کردن کشته نشده و هدف او گریه کردن نبوده است.

برخی بیان کرده اند: گریه هرگز ربطی به قیام امام حسین علیه السّلام ندارد، و امام حسین علیه السّلام که برای گریه کردن کشته نشده و هدف او گریه کردن نبوده است.

در پاسخ می گوییم:

اولا: روایت داریم که امام حسین علیه السّلام فرمودند: «أنا قتیل العبره»(وسائل الشیعه، ج14، ص422) یعنی من کشته شده ی اشک هستم، یعنی من سبب گریه کردن مومنین هستم.

شاهد این معنا روایت دیگری است که فرمود: «أنا قتیل العبره لا یذکرنی مؤمن إلا بکی»(مستدرک الوسائل، ج10، ص311) یعنی هیچ مؤمنی به یاد من نمی افتد مگر اینکه گریه می کند، لذا می توان گفت یکی از علامات مومن واقعی این است که اگر به یاد امام حسین علیه السّلام افتاد برای آن امام مظلوم گریه می کند.

ثانیا: فرشتگان، پيامبران، زمين و آسمان، حيوانات صحرا و دريا هم بر عزاى حسين «ع» گريسته ‏اند.(سفينة البحار، ج 1، ص 97، بحار الأنوار، ج 45، ص 220)

ثالثا: اشك ريختن، نشانه پيوند قلبى با اهل بيت و سيد الشهداست. اشك، دل را سيراب مى‏كند، عطش روح را بر طرف مى ‏سازد و حاصل محبّتى است كه نسبت به اهل بيت حاصل مى‏ شود. همدلى و هماهنگى روحى با ائمّه، ايجاب مى‏كند كه در شادى آنان شاد و در غمشان محزون باشيم. اين نشان شيعه است كه «يفرحون بفرحنا و يحزنون لحزننا ...»(ميزان الحكمه، ج 5، ص 233) قلبى كه مهر حسين «ع» را داشته باشد، بى ‏شك به ياد مظلوميّت و شهادت او مى‏گريد. اشك، زبان دل و شاهد عشق است.

رابعا: روایات فراوانی داریم که امامان معصوم علیه السلام به گريستن بر امام حسين «ع» بسيار تاکید کرده اند، که به برخی اشاره می کنیم:

1. امام رضا (ع) به ريّان بن شبيب در حديث مفصّلى فرمود: «يا بن شبيب! ان كنت باكيا لشى‏ء فابك للحسين بن علىّ بن‏ ابى طالب فانّه ذبح كما يذبح الكبش ...». اگر بر چيزى گريه مى ‏كنى، بر حسين بن على گريه كن، كه او را همچون گوسفند، سر بريدند.

2. امام رضا (ع) فرمود: «محرّم، ماهى است كه مردم دوره جاهليت جنگ در آن را ناروا مى ‏دانستند، ولى در اين ماه، دشمنان، خون ما را بناحق ريختند و هتك حرمت ما نمودند و فرزندان و بانوان ما را به اسارت گرفتند و به خيمه‏ هاى ما آتش زدند و غارت كردند و در كار ما، براى رسول خدا هيچ حرمتى را رعايت نكردند. روز حسين (عاشورا) پلكهاى ما را مجروح و اشك هايمان را جارى كرد و ما از سرزمين كربلا، گرفتارى و رنج به ميراث برديم. پس بايد بر كسى همچون حسين، گريه كنندگان بگريند، كه گريه بر او، گناهان بزرگ را هم فرو مى ‏ريزد.»(بحار الانوار، ج 44، ص 283)

3. امام صادق (ع): هر ناله و گريه ‏اى ناپسند و مكروه است، مگر ناليدن و گريستن بر حسين عليه السلام: «كلّ الجزع و البكاء مكروه سوى الجزع و البكاء على الحسين».(بحار الأنوار، ج 45، ص 313)

خامسا: اشكى كه مبيّن پيوند عاطفى و رابطه مكتبى و اتصال روحى با راه و فكر و خط ائمّه و سيد الشهداست، حتما زمينه ‏ساز پرهيز از گناه مى ‏گردد. به تعبير شهيد مطهّرى: «گريه بر شهيد، شركت در حماسه او و هماهنگى با روح او و موافقت با نشاط او و حركت اوست ... امام حسين «ع» بواسطه شخصيّت عالى ‏قدرش، بواسطه شهادت قهرمانانه ‏اش، مالك قلبها و احساسات صدها ميليون انسان است. اگر كسانى كه بر اين‏ مخزن عظيم و گرانقدر احساسى و روحى گمارده شدند، يعنى سخنرانان مذهبى، بتوانند از اين مخزن عظيم در جهت هم شكل كردن و همرنگ كردن و هم احساس كردن روحها با روح عظيم حسينى بهره‏بردارى صحيح كنند، جهانى اصلاح خواهد شد.»(شهيد (ضميمه قيام و انقلاب مهدى)، ص 124 و 125)

سادسا: گريه در فرهنگ عاشورا، سلاح هميشه برّانى است كه فرياد اعتراض به ستمگران را دارد. «اشك»، زبان دل است و گريه، فرياد عصر مظلوميّت. رسالت اشك نيز پاسدارى از «خون شهيد» است. امام خمينى «ره» فرمود: «هر مكتبى، تا پايش سينه زن نباشد، تا پايش گريه كن نباشد، تا پايش توى سر و سينه زن نباشد حفظ نمى ‏شود ...»،(صحيفه نور، ج 8، ص 70) «گريه كردن بر شهيد، نگهداشتن، زنده نگهداشتن نهضت است»،(صحيفه نور، ج 8، ص 31) «گريه كردن بر عزاى امام حسين، زنده نگهداشتن نهضت و زنده نگهداشتن همين معنى است كه يك جمعيت كمى در مقابل يك امپراطور بزرگ ايستاد ...، آنها از همين گريه‏ ها مى ‏ترسند، براى اينكه گريه ‏اى است كه گريه بر مظلوم است، فرياد مقابل ظالم است.»(صحيفه نور، ج 8، ص 31)

سابعا: اشك، سر فصل محبّت و مودّت است و برخاسته از عشقى است كه خداوند در دلها قرار داده كه نسبت به حسين بن على «ع» مجذوب مى ‏شود. رسول خدا (ص) فرمودند: «انّ لقتل الحسين حرارة فى قلوب المؤمنين لا تبرد ابدا براى شهادت حسين عليه السلام حرارت و گرمايى در دلهاى مؤمنان است كه هرگز سرد و خاموش نمى ‏شود».(جامع احاديث الشيعة، ج 12، ص 556)

پس بنا بر این امروز هم، اشك و گريه، رابط ما با امام حسین علیه السلام و در راستاى احياى عاشورا و زنده نگهداشتن مراسم حسينى و فرهنگ كربلاست.

#شبهات

#شبهات_عاشورا

#محرم

یادداشت: علی کفشگر فرزقی

منبع:

بزرگترین مصیبت عالم پاسخ به شبهات و تحریفات عاشورا/ محمد خادمی

فرهنگ عاشورا، جواد محدثى ،ص:381

• امام حسین
• ماه محرم