جشن عیدغدیر(سکوی جاودانگی)+امتیاز ویژه

دست خورشید در آفاق رسالت چرخید 
چنگ زد گیسوی تردید پریشیدن را

و بیابان چه تبی داشت از انبوه سکوت 
تا مبارک کند این آینه پوشیدن را

عشق ابلاغ شد و حلقه مستان، گُل کرد 
تازه کرد آن خُم نو، چشمه نوشیدن را

پر شد آغوش غدیر از دم «بخٍّ بخٍّ»
تا بکوبد هیجانات نیوشیدن را

عطر «مَن کنتُ» و غوغای «علیّ مَولاه»
قافله قافله راند این همه کوشیدن را