شعری در وصف رامسر

شعری زیبا در وصف عروس شهرهای ایران رامسر . متاسفانه شاعر این شعر را نمیدانم و از ذکر نکردن اسم شاعر این شعر عذرخواهی میکنم .

شد عروس جمله شهر های جهان این رامسر

در میان کوه و در یا واقع گشته رامسر

گرکه خواهی بهترین طرح خدا را بنگری

کن گذر در دشت و باغ و کوههای رامسر

رنگ دریا لاجورد و دشتهایی سبز گون

وه چه غوغا کرده نقاش و خدای رامسر

بلبلان آواز خوان عطر فضایش بوی گل

چون کنم وصف طبیعت در بهار رامسر

شور حال مردمان در فصل تابستان نگر

هم میان باغ و هم در شالیزار رامسر

کوهها چون مردمانش استوار و سر فراز

پاک دامن هم عفیفند مردمان رامسر

مردمانش ساده دل اما دلیر و پر تلاش

کی کشند منت ز دونان مردمان رامسر

بهر تولید و نگهداری دام و کشت و کار

بس کشند رنج زیاد روستائیان رامسر

چایکار و دامدار مشغول کار و کوششند

کی روند در ساحل و یا در پلاژ رامسر

کی کنند یادی ز ویلا و هتلهای قشنگ

باغبان و کارگر یا شالیکار رامسر

حیف از این تولید و کار مردمان با صفا

هیچ گه ناید کلامی در رسای رامسر

آن همه عمران و آبادی که در استان کنند

کی شود آخر نصیب جای جای رامسر

بس که گفتند از توریست و میهمان وزهتل

کی کنند حل مشکلات هر جوان رامسر

چند گویی وصف شهرت را فرامرز اینچنین

دور زمرکز ماندن هم گشته بلای رامسر