ایی کوه بلند و خشک و پُر دودِ که پُشت سر بَنی

به سرزمین درختان لیمو و نارنج و پُرتقال رِسَنی

ایی جاده ی پُر پیچ و خم و خطرناکِ که بُگذرانی

به همون دیارِ سرسبز و مُعطر رِسَنی

به جایی که فقط عَطر گُل و بهار نارنج و یه دنیا عشق و صفایه رِسَنی

هوجایی که می زادگایه ، پُر از مهر و وفایه رِسَنی

همه جا سبز ، زمین سبز و جنگل سبز ، دریا و آسمان آبی دَئره

به جایی که بهشتِ این جهانِ رِسَنی

به رامسر، شهری که عروس شهرهای ایرانِ

همون سخت سری که زمانه وِره راماکوردِه رِسَنی

شهری که وی کوه و دیریا به هم نزدیکه

شهری که خواستگاه بُزرگان و شاهان با رِسَنی

به جایی که هر وقت تِی دل بگیره ، بهاره

به پناهگاه عاشقانِ دلشکسته و دلخسته رِسَنی

اگه روزی پا به رامسر بَنی ، خوش باش

چون به شهر خوبان ، بزرگان و خوشان رِسَنی

اگه خَنی خوش و خندان بَشی ، بی غم و بی درد ، سری به رامسر بَزن

چون به جایی که همه بی غم و بی درد و خوش و خندانن ، رِسَنی

به رامسر شهری که عروس و بهشتِ این جهانِ رِسَنی

هوجایی که می زادگایه ، پُرِ از مهر و وَفایه رِسَنی

برگرفته از کتاب پئز کلاک مسعود عطوفت شمسی