خاطرات جانباز آزاده ميكائيل احمدزاده( خاطرات واپسین روزهای جنگ تحمیلی و اسارتگاه مخوف تکریت)

تمام خبر نگارها اين صحنه هارا تصوير برداري كردند. هنگامي كه از اتوبوس ها در جلوي خبر نگاران سراسر جهان پياده مي شديم فوراً عكس امام را از زير پيراهن بيرون مي كشيديم به سمت دوربين ها گرفته و مي بوسيديم  و فرياد مي زديم : الله و اكبر ، خميني رهبر

دوربين هاي حامي عراق از ديدن اين صحنه ها فوراً دوربينها را  برمي گرداندندو دوربين هاي بي طرف اين شور و احساسات را شكار مي كردند. ما بعد از طي چند متر به خاك ايران زانو زده وخاك وطن را به نشانه علاقه و وفاداري مي بوسيديم .

آنگاه سيل هموطنان  از هر سو براي زيارت ما و ابراز محبت و قدرداني از صبر و مقاومت ما به طرف مان مي دويدند ، اسراي غيور در آغوش قلبهاي قدر شناس بودند ، از خوشحالي همه گريه مي كردند بيشتر از ما اسرا هم وطنان كه در آن مكان حضور داشتند از ديدن ما و برگشتن ما خوشحال بودند ، آن صحنه هاي زيبا قابل توصيف نبودند.

سپاه پاسداران ماموريت داشت تا اسراي ايراني را از عراق تحويل بگيرد و ارتش جمهوري اسلامي نيز ضمن نگهداري اسراي عراقي از اول جنگ تا آن روز ماموريت داشت اسراي  عراقي را تحويل مقامات عراق بدهند.

ما را سوار اتوبوس هاي سپاه كردند و به داخل شهر قصر شيرين حركت كرديم ديديم كه ستون اتوبوس هاي ارتش حامل اسراي عراقي منتظر تحويل دادن آنها به عراق به صف ايستادند، ايران به همه آنها كت و شلوار مرتب و لباس هاي ديگر و حتي سوغاتي براي خانواده شان از ايران تهيه كرده بودند ، در حاليكه مارا با لباس غير مناسب سربازي بيرون كردند و اين فرق مهمان نوازي ايرانيان و عراقي ها بود .

 همه اسراي عراقي چاق و سرحال در حاليكه اسراي ايراني ضعيف و نحيف در اثر سؤتغذيه نمي توانستند روي پاي خود به ايستند. مقامات بلند پايه كشورمان از ما استقبال كردند وتبريكات  رهبر و مسئولان كشوررا به ما مي رساندند.