بهترین و مناسب ترین نوع “برخورد با فرزندان در سن بلوغ”
یک شنبه 26 خرداد 1398 4:21 PM
دوران بلوغ حساس ترین دوره زندگی همه ی افراد به شمار می رود. و وقتی فرزند شما از نظر فیزیکی و روحیو اخلاقی دچار تغییرات بی شمار می شود. این مرحله برای اکثر خانواده ها قدری گیج کننده و مشکل آفرین است.
وقتی فکر کنید که دوران نوجوانی, دوره ای از رشد شدید است, نه تنها از نظر فیزیکی، بلکه عاطفی و عقلانی, قابل درک است که زمان پریشانی و تحول برای بسیاری از خانواده ها است.علی رغم درک منفی بزرگسالان از نوجوانان, آن ها اغلب پر انرژی, اندیشمند و ایده آل هستند و علاقه زیادی به چیزی که عادلانه و درست است، دارند بنابراین همانطور که در این بخش از نمناک خواهید خواند , اگر چه می تواند دوره ای از تعارض بین والدین و فرزند باشد, اما این سن همچنین زمانی برای کمک به رشد کودکان است.
بلوغ چه زمانی آغاز می شود؟ همه با یکدیگر تفاوت دارند به عبارت دیگر, طیف وسیعی از آنچه نرمال به نظر می رسد، وجود دارد اما مهم است که بین بلوغ و بزرگسالی تمایز قایل شویم. بیشتر ما به بلوغ به عنوان رشد ویژگی های جنسی بالغ فکر می کنیم:سینه ها, دوره های عادت ماهانه، موی زاید و موی صورت.
این ها قطعاً بارزترین نشانه های بلوغ و قبل از بزرگسالی هستند, اما کودکانی که تغییرات فیزیکی را نشان می دهند (بین سنین بین 8 تا 14 و غیره) نیز می توانند از میان مجموعه ای از تغییراتی که به آسانی از بیرون دیده نمی شوند, عبور کنند.
این تغییرات دوران بلوغ هستند که بسیاری از کودکان دوره بلوغ را با تغییر چشمگیری در رابطه با رفتار والدین خودشان نشان می دهند.آنها شروع به جدا شدن از والدینشان می کنند و مستقل تر می شوند ؛ در عین حال, کودکان این سن به طور فزاینده ای از این موضوع آگاه هستند که دیگران, به ویژه هم سن و سالان خود, آن ها را می بینند و به شدت سعی می کنند با آن ها هماهنگ شوند.
همسالان آن ها اغلب نسبت به والدین بسیار مهم تر از والدینشان می شوند. کودکان اغلب " سعی می کنند " ظاهر و هویت را امتحان کنند, و آن ها بسیار آگاه هستند که چگونه از هم سن و سالان خود متفاوت باشند, که می تواند منجر به اتفاقات پریشانی و درگیری با والدینشان شود.
سرکشی:
یکی از کلیشه های رایج نوجوانی, سرکشی و طغیان گری است که در تضاد با پدر و مادر است اگرچه ممکن است این مورد برای برخی از کودکان صادق باشد، اما این تصور قطعاً برای اکثر نوجوانان نیست اما هدف اصلی این سال ها دستیابی به استقلال است.
برای انجام این کار, نوجوانان باید شروع به جدا شدن از والدین خود کنند - مخصوصاً والدینی که نزدیک ترین افراد به آن ها هستند. می تواند احساس شود که نوجوانان همیشه با والدین مخالف هستند و یا نمی خواهند آنطور که آنها عادت دارند، باشند.
وقتی نوجوان بالغ می شود شروع به فکر کردن و منطقی شدن می کند ؛ کد اخلاقی خودشان را شکل میدهند. و والدین نوجوانان ممکن است بفهمند که کودکانی که قبلاً مایل به پیروی از آن ها بودند، ناگهان ادعا می کنند که خودشان - و نظرات آن ها - بشدت در برابر کنترل والدین - شورش می کنند.
دنبال نقشه راه برای پیدا کردن راه در طی این سال ها هستید؟در اینجا چند نکته آمده است:
مطالعه کنید:
درباره نوجوانان کتاب بخوانید. به دوران نوجوانی خودتان برگردید. مبارزه خود را با آکنه و یا خجالتتان را در رشد زودهنگام یا دیرهنگامتان را به خاطر می آورید؟ انتظار داشته باشید که برخی از حالات در کودک شما تغییر کنند و برای تعارضات بیشتر آماده شوید، چون او به بلوغ رسیده. والدینی که می دانند چه چیزی پیش می آید، می توانند با آنها کنار بیایند. و هر چی بیشتر بدانید، بهتر است.
دوستان فرزند خود را بشناسید - و والدین دوستانشان را هم بشناسید:
ارتباط منظم بین والدین می تواند راهی طولانی برای ایجاد یک محیط امن برای تمام نوجوانان در گروه همسالان باشد.والدین می توانند به یکدیگر در پی گیری فعالیت های کودکان کمک کنند بدون اینکه بچه ها احساس کنند تحت تعقیب هستند.
با کودکتان زیاد صحبت کنید:
شروع صحبت در مورد قاعدگی یا خواب های خیس بعد از اینکه شروع شوند، خیلی دیر است. پاسخ به پرسش های اولیه درباره بدن مانند تفاوت بین پسران و دختران و جایی که نوزادان از آن می آیند، مهم است. اما به آن ها اطلاعات اضافی ندهید - فقط به سوالات آن ها پاسخ دهید. اگر پاسخ ها را نمی دانید, آن ها را از کسی بگیرید که مانند یک دوست مورد اعتماد و یا پزشک کودکتان است.
آیا متوجه تغییراتی در بدن خود شدید؟
آیا احساس عجیبی دارید؟
گاهی ناراحت هستید و نمی دانید چرا؟
معاینه سالانه فیزیکی زمان خوبی برای صحبت در مورد این موضوع است. پزشک می تواند آنچه را که در عرض چند سال آینده انتظار دارید به شما بگوید. امتحان می تواند نقطه عطفی برای بحث والدین / فرزند باشد. زمانی که شما انتظار شنیدن این گفتگوها را دارید, به احتمال زیاد کودک شما دچار بلوغ و اضطراب یا ترس از تغییرات فیزیکی و عاطفی شده است.
و هر چه زودتر خطوط ارتباطی را باز کنید, شانس شما برای باز نگه داشتن آن ها در طول ساله های نوجوانی بهتر خواهد بود. به فرزندتان کتاب هایی بدهید که برای سن آنها نوشته شده است. خاطرات بلوغ خودتان را به اشتراک بذارید.
خودتان را جای فرزندتان قرار دهید:
همدردی را با کمک به کودک خود درک کنید و این طبیعی است که کمی نگران باشید و خودتان را جای کودکتان بگذارید.
نبردهای خود را انتخاب کنید:
اگر نوجوانانتان می خواهند موهای خود را رنگ کنند, ناخن هایشان را رنگ سیاه بزنند, یا لباس های عجیب بپوشند, دو بار فکر کنید قبل از اینکه کاری کنید. نوجوانان می خواهند والدین خود را شوکه کنند و خیلی بهتر است که به آن ها اجازه دهند یک کار موقتی و بی خطر انجام دهند.از نوجوان خود بپرسید که چگونه می خواهد لباس بپوشد و چه سبک ظاهری داشته باشدو سعی کنید آن ها را درک کنید.
تنظیم انتظارات:
نوجوانان ممکن است در مورد انتظارات والدین شان درباره آن ها ناراحت شوند. با این حال, آن ها اغلب درک می کنند و باید بدانند که والدین آن ها به اندازه کافی به آن ها اهمیت می دهند تا چیزهایی مانند نمره های خوب, رفتار قابل قبول, و انجام قوانین خانه را پیش بینی کنند. اگر والدین انتظارات مناسبی داشته باشند, نوجوانان احتمالاً سعی خواهند کرد آن ها را ملاقات کنند. بدون انتظارات منطقی, نوجوان شما ممکن است احساس کند که به او اهمیت نمی دهید.
علائم هشدار را بشناسید:
مقدار معینی از تغییرات در طول سال های نوجوانی نرمال است اما مقدار بیش از حد یا طولانی مدت در شخصیت یا رفتار ممکن است به مشکل واقعی اشاره کند - نوعی که به کمک حرفه ای نیاز دارد. مراقب این علائم هشدار دهنده باشید:
هر رفتار نامناسب دیگری که بیش از 2 هفته طول بکشد، می تواند نشانه ای از مشکلات اساسی نیز باشد.شما ممکن است انتظار مشکل در رفتار و یا نمرات نوجوان خود را در طی این دوره داشته باشید, اما نباید ناگهان شکست بخورند پزشک یا مشاور مطمئن شما می تواند به شما کمک کند.
به حریم خصوصی کودکان احترام بگذارید:
بدیهی است که برخی از والدین اوقات بسیار سختی را با آنها دارند. آن ها ممکن است احساس کنند که هر کاری که بچه هایشان می کنند, کارخودشان است. اما برای اینکه به نوجوانتان کمک کنید تا به یک بزرگسال خوب تبدیل شود, باید کمی به حریم خصوصی احترام بگذارید. اگر متوجه علائم خطر شدید, می توانید به حریم خصوصی فرزند خود تجاوز کنید تا زمانی که به قلب مشکل برسید. اما در غیر این صورت ایده خوبی نیست.
به عبارت دیگر شما همچنین نباید انتظار داشته باشید که نوجوان تمام افکار و فعالیت های خود را با شما به اشتراک بگذارد. البته, به دلایل امنیتی, شما باید همیشه بدانید که نوجوانان کجا می روند, چه کار می کنند, و با چه کسی هستند, اما لازم نیست جزئیات را بدانید. و قطعاً نباید انتظار داشته باشید که دعوت شوید!
با اعتماد شروع کنید:
به نوجوان خود بگویید که به انها اعتماد دارید، اما اگر اعتمادتان شکسته شود، او ازادی کمتری برخوردار خواهد شد.
قوانین مناسبی معین کنید:
وقت خواب برای یک نوجوان باید مناسب سنش باشد, درست مثل زمانی که او کودک بود. نوجوانان هنوز به 8 تا 9 ساعت خواب نیاز دارند.
نظاره گر آنچه که فرزندانتان می بینند و مطالعه می کنند، باشید:
نمایش های تلویزیونی, مجلات و کتاب ها, اینترنت - آنها به هزاران تن اطلاعات دسترسی دارند. از آنچه می بینند آگاه باشید و مطالعه کنید. از تعیین حدود زمان سپری شده در مقابل کامپیوتر یا تلویزیون نترسید و بدانید که آن ها از رسانه ها و چه کسانی می توانند با اینترنت ارتباط برقرار کنند. نوجوانان نباید دسترسی نامحدود به تلویزیون یا اینترنت در اتاق خصوصی خود داشته باشند - این باید فعالیت های عمومی باشد. دسترسی به تکنولوژی نیز باید بعد از چند ساعت محدود شود.
به نوجوان خود برای قابل اعتماد بودنشان پاداش دهید:
آیا نوجوانتان همیشه در گردش خانوادگی همراهتان می آید؟
وقتی کودک در حال رشد همیشه نمی خواهد با شما باشد به گذشته فکر کنید د:احتمالاً احساس مشابهی نسبت به پدر و مادرتان داشتید:
آیا این مشکلات و تغییرات تمام می شود؟
با پیشرفت کودکان در سنین نوجوانی, متوجه کم شدن فراز و نشیب های نوجوانی می شوید و در نهایت, آن ها مستقل, مسئول و ارتباطی خواهند شد.
