شخصیت علمی معنوی حضرت مهدی(عج) در آغاز امامت
دوشنبه 12 فروردین 1398 6:12 PM
در ماجرای نماز بر پیکر مطهر امام عسکری(ع)، هیبت و وقار کودک پنج ساله در کنار سرعت عمل، قاطعیت، و صلابت او موجب درماندگی مدعیان از یک سو و شگفتی شیعیان از سوی دیگر شد. |
خبرگزاری شبستان، گروه مهدویت و غدیر: تصوری که غالبا از وضعیت امام(عج) در آستانه غیبت وجود دارد، کودکی پنج ساله و خوش سیماست که دشمنان و مردم عادی اصلا او را ندیده اند و از میان شیعیان هم تعداد اندکی موفق به دیدار او شده اند. لذا چون درباره ایشان در ان زمان اطلاعات روشنی وجود ندارد، این طور به ذهن می آید که شخصیت مشخصی از آن حضرت(عج) در آستانه امامت، قابل شناسایی نیست.
این در حالی است که برای شخصیت شناسی یک فرد، حضور و دیدار بلندمدت نیاز نیست؛ بلکه با دو قرن تجربه امام زیستی یا یک دیدار و یک لحظه در محضر امام بودن، می توان آسمانی بودن امام و لحظه حضور او را درک کرد. این توفیق را شیعیانِ آغاز امامت امام دوازدهم(عج) نیز دارا بودند و با یک نظر امام شان را شناختند. پس همراه با شیعیان ِآغازین روزهای امامت آن امام(عج)، به مهدی شناسی می پردازیم؛ شناختی که برای هر دوره و هر شیعه ای لازم است.
وضعیت جسمانی
امام زمان(عج) تنها پنج ساله اولیه عمر شریفش را با پدر بود و در آن مدت، جز اندکی از شیعیان کسی او را ندید.
این عده نه تنها از سیمای نیکو و نورانی آن امام(عج) سخن گفت اند بلکه از رشد سریع جسمی آن حضرت(عج) نسبت به عوام حکایت کرده اند و درباره دانش بی کران و اطلاع ایشان از غیب و نیز هیبت و وقار آن امام(عج) و آرامشی که با دیدار آن حضرت(عج) نصیب شان شده، سخن گفته اند.
حتی در ماجرای نماز بر پیکر مطهر امام عسکری(ع)، هیبت و وقار کودک پنج ساله در کنار سرعت عمل، قاطعیت، و صلابت او موجب درماندگی مدعیان از یک سو و شگفتی شیعیان از سوی دیگر شد تا شیعیان باور کنند که اگرچه امام(عج) در کودکی است ولی توان جسمی او نه تنها همانند انسان های بزرگسال، بلکه همانند توان امامان معصوم(ع) در بزرگسالی است.
شخصیت معنوی و علمی
بر اساس روایات، هر امامی در آستانه شهادت میراثی معنوی را که از پیامبران و امامان گذشته نزد خود دارند به امام بعدی می دهد. بنابر روایتی دیگر، این رویداد برای امام زمان(عج) در اواخر سال 259 هجری قمری رخ داد زمانی که به دستور امام عسکری(ع) ماموریت به حج بردن و سکونت دادن مخفیانه امام مهدی(عج) به مادرش سپرده شد و در هنگام وداع، امام عسکری(ع) وصایای امامت را به فرزندش سپرد.
از سوی دیگر، بر مبنای روایاتی که دلالت می کند پس از شهادت امام پیشین، تمامی دانش های او به امام بعدی منتقل می شود، معلوم می گردد که امام زمان(عج) با وجود پنج سالگی، وارث دانش آسمانی پیامبران و امامان علیهم السلام و میراث دارد آثار معنوی و ملکوتی انها (اعم از کتاب های آسمانی، عصا، لباس و سایر وسایل مقدس آنان) شده بود؛ گذشته از آن که ایشان پیش از امامت نیز نشانه هایی از علم غیب خود را به شیعیان نشان داده بود.
بر این اساس، مهمترین معیار و ملاک شناخت امام راستین برای شیعیان، به ویژه خواص آنها آزمایش و مطالبه علم غیب و معجزه است و این همان چیزی است که افراد اندکی که در آن دوران پنج ساله به دیدار آن حضرت(عج) نائل شدند از ایشان طلب کردند و ایشان را همانند پدرانش، واجد عصمت مطلق و دانش غیبی مشاهده کردند، در نتیجه او را به عنوان امام پذیرفتند.
*برگرفته از «نهم ربیع الاول، عهدی دوباره با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف»
از همه دل بریده ام،دلم اسیر یک نگاست،تمام آرزوی من زیارت امام رضـــــــــاست
