ارس نام یک رود است. ما در کنار این رود بزرگ زندگی می کنیم، برای همین پدر و مادرمم اسمم را آراز گذاشتند. ما به زبان ترکی یا آذری حرف می زنیم. مثلا: به پدر می گوییم آتا و به مادر می گوییم آنا.
پسرخاله ام با خانواده اش در مهاباد زندگی می کنند. برای همین پسر پسرخاله ام، آریز بلد است هم ترکی حرف بزند و هم کردی. کشور ما ایران پر از زبان های گوناگون است.
در تابستان ما به یک سفر دسته جمعی رفتیم. سفر ما تقریبا دو هفته طول کشید. چون از مغان به خراسان سفر کردیم.
در این سفر چیزهای جالبی دیدیم، مثل این که مردم آستارا به زبان های ترکی و گیلکی حرف می زنند. در رامسر، مردم مازندرانی صحبت می کنند و ترکمن ها به زان ترکمنی.
در خراسان بعضی ها به ترکی، بعضی ها به زان کرمانجی و بیش تر آن ها به به زبان فارسی حرف می زنند. البته با لهجه خراسانی .
برای من جالب بود که مردم هر منطقه زبان خاص خودشان را دارند، ولی زبان فارسی، زبان مشترک همه آن هاست.
وقتی از پدرم پرسیدم: ما همین چند تا زبان راداریم؟ پدرم گفت: نه در سیستان و بلوچستان، مدم به فارسی و بلوچی حرف می زنند. بندر عباسی ها، زبان بندری دارند. در استان هرمزگان عرب زبان هم داریم.
پدرم گفت: زبان ها در ایران بسیار زیاد است. چون ایران سرزمین مردمانی از قوم های گوناگون است.
پدرم می گفت: سال دیگر به امید خدا به شرق و جنوب کشور سفر می کنیم تا با قوم های بلوچ، لر و عرب هم آشنا شویم.
من ایران را دوست دارم. پدرم می گوید: همه قوم های ایرانی در این کشور پهناور خود را ایرانی می دانند و به ایانی بودنشان افتخار می کنند.