خورشید خانم یواش یواش پشت کوه ها می رفت. کم کم هوا تاریک می شد و ستاره ها یکی یکی توی آسمان می آمدند.
در گوشه ی یک جنگل بزرگ، خرگوش کوچولوی خاکستری رنگی زندگی می کرد که بعد از پشت سرگذاشتن یک روز شاد برای خواب آماده می شد.
اوّل دندان های قشنگ و سفیدش را مسواک زد و بعد به مامان و باباش شب بخیر گفت و آن ها را بوسید. زیر یک قارچ قرمز بزرگ، با خال خال های سفید دراز کشید.
سرش را روی بالشی از علف های خشک شده گذاشت و مثل هر شب سرگرم تماشای ماه و ستاره ها شد. ستاره ها به خرگوش کوچولو چشمک می زدند.
پلک هایش آرام آرام سنگین شده بودند که یک دفعه صدایی شنید، جیرجیرجیر!
صدا از پشت بوته ی تمشک می آمد. خرگوش کمی ترسید و چشم هایش گرد شد. ناگهان صدای جیرجیر نزدیک تر شد و برگ های پایینی بوته شروع به خش خش کردند. خرگوش خیلی ترسیده بود.
با خودش فکر کرد شاید یک حیوان بزرگ می خواهد به او حمله کند. با دست های کوچکش چشم هایش را گرفت. صدای جیرجیر نزدیک و نزدیک تر شد.
یک دفعه صدا قطع شد. خرگوش دست ها را از روی چشم هایش برداشت و حشره کوچولویی را دید که به او نگاه می کرد. خرگوش پرسید: «تو یک حیوون بزرگ رو این جا ندیدی که جیرجیر بکنه؟»
حشره کوچولو گفت: «جیر جیر! جیر جیر!» خرگوش کوچولو تعجب کرد و خنده اش گرفت. حشره گفت: «من جیرجیرکم، تازه به این جا آمده ام. می خواهم زیر این بوته تمشک استراحت کنم. اگر ترسیدی من و ببخش.»
بعد ادامه داد: «آخه من شب ها عادت دارم جیرجیر کنم. معنیش اینه که الان همه جا امنه و این دور و بر خبری نیست و راحت می تونیم استراحت کنیم!»
خرگوشگفت: «چه خوب. حالا من یه دوست جدید پیدا کردم.»
جیرجیری کنار خرگوش نشست و با هم به ستاره ها نگاه کردند. جیرجیری شروع به زمزمه ی یک آهنگ کرد که خرگوش خیلی از آن آهنگ خوشش آمد.
ستاره های زیبا بتابید بتابید به جنگ پر درخت بتابید بتابید
کنار ماه که هستید قشنگید قشنگید دوستی ما دو تا رو ببینید ببینید