حاج آقا مسئلة؟

ندانستن‌ها متفاوت است.

نماز قضا - گاهی کسی تا آنجا که یادش می‌آید نماز قضایی ندارد، اما با خود چنین می‌اندیشد که نمی‌دانم، شاید نمازی قضا شده باشد که یادم نیست و یا شاید برخی از نمازهای من به خاطر ندانستن احکام یا صحیح نخواندن و ... باطل شده و قضایش بر من واجب شده باشد؟ در این صورت چون به قضا شدن نماز و یا وجب قضای نمازی یقین ندارد، چیزی بر عهده‌ی او نیست.

اما یک موقع یقین به قضا شدن نمازهایی دارد، ولی نمی‌داند چه تعداد از نمازهای او قضا شده است؟ مثلاً با خود می‌گوید: یادم هست که از سنّ تکلیف شروع به نماز نکردم، چند ماه یا چند سال طول کشید، اما یادم نیست از کی شروع کردم؟ یا می‌گوید: یادم هست که مدت زیادی اهتمام به نماز صبح نداشتم و پس از بیدار شدن نیز قضای آن را به جای نمی‌آوردم، پس یادم نیست که چقدر نماز قضای صبح دارم؟

در چنین صورتی اول باید بر قاعده حدس عمل کرد؛ چرا که تا حدودی قابل حدس است. مثلاً می‌گوید: در نه سالگی یا پانزده سالگی مکلف شدم، اما یادم است که تا 12 سالگی یا 17 سالگی نماز نمی‌خواندم و یا می‌گوید: یادم هست که سه چهار سال اول، نماز صبح من قضا می‌شد. پس باید شروع کرد به حداقل حدسی که می‌زند قضا کند.

اما اگر نه تنها نمی‌داند چقدر نماز قضا دارد، بلکه حتی حدس هم برای او ممکن نیست، ولی می‌داند که بالاخره نماز قضا دارد، در این صورت اگر مقدار کمتر را بخواند کافیست. مثلاً بگوید: شاید حداقل دو هفته، یا دو ماه یا یک سال نماز قضای صبح یا ... دارم. (توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج‏1، ص 754، مسئله 1383)