دو شعر از عبدالمجید فرائی به مناسبت اعیاد شعبانیه

می خواستم من ازتو نویسم،مع الاسف

یک واژه همطراز تو ، پیدا نمی شود

فقر کلام می شکند ، پشت نظم ر ا

درقالب تو ، شعر و غزل جا نمی شود

پرواز تو ، بلندتر از واژه گان ماست

هرگفته: درمقام تو ، معنا نمی شود

زیبا ترین کلام به پایت نمی رسد

چون پای مور قابل اهدا ،نمی شود

حرف حدیث عشق تو،حتماگرانبهاست

با قطره شرح وسعت دریا نمی شود

از تو اگر نظر نشود ،شعر ابتر است

طبع وقریحه بی تو ،شکوفانمی شود

گفتی"فرائی" ازگل زیبای پنج تن"ع"

توصیف آفتاب، زچون ما ، نمی شود