از پیرمرد حکیمی پرسیدند: از عمری که سپری نمودی چه چیز یاد گرفتی؟ پاسخ داد: 

*یاد گرفتم* 
 🔹که دنیا قرض است باید دیر یا زود پس بدهیم.

*یاد گرفتم*
 🔹که مظلوم  دیر یا زود حقش را خواهد گرفت.

*یاد گرفتم*   
🔹که دنیای ما هر لحظه ممکن است تمام شود اما ما غافل هستیم.     
        
*یاد گرفتم*  
 🔹که سخن شیرین، گشاده رویی و بخشش سرمایه اصلی ما در زندگیست.

*یاد گرفتم*
🔹که ثروتمند ترین مردم در دنیا کسی است که از سلامتی، امنیت و آرامش بهره مند باشد.

*یاد گرفتم*
🔹کسی که جو را میکارد گندم را برداشت نخواهد کرد.

*یاد گرفتم*
🔹که عمر تمام میشود اما کار تمام نمیشود.

*یاد گرفتم*  
🔹کسی که میخواهد مردم به حرفش گوش بدهند باید خودش نیز به حرف آنان گوش دهد.

*یاد گرفتم*  
🔹که مسافرت کردن و هم سفره شدن با مردم بهترین معیار و دقیق ترین راه برای محک زدن شخصیت  و درون آنان است.

*یاد گرفتم*  
🔹کسی که مرتب میگوید: من این میکنم و آن میکنم تو خالی است و نمیتواند کاری انجام دهد.

*یاد گرفتم*
🔹کسی که معدنش طلا است همواره طلا باقی میماند بدون تغییر، اما کسی که معدنش آهن است تغییر میکند و زنگ میزند.

*یاد گرفتم* 
🔹تمام کسانیکه در گورستان هستند همه کارهایی داشتند و آرمانهایی داشتند که نتوانستند محقق گردانند. 

*یاد گرفتم* 
♦️که بساط عمر و زندگیمان را در دنیا طوری پهن کنیم که در موقع جمع کردن دست و پایمان را گم نکنیم🌸🙏