نصایح اخلاقی آیت‌الله سیدمحمدباقر موحد ابطحی؛

بارها به خود می‎گفتم: سیدمحمدباقر! تو سرباز امام زمانی، وظیفه سربازیت را خوب و درست انجام بده. فرمانده تو خود می‎داند و تو سرباز و فرمانبری و حالا که آن حضرت حکم سربازی و دستور فداکاری به تو داده است، وقت امتحان است و نه زمان تشکر و امتنان، که وقت آن نیز خواهد رسید، هر چند تو دیگر در قید حیات نباشی.

بارها به خود می‎گفتم: سیدمحمدباقر! تو سرباز امام زمانی، وظیفه سربازیت را خوب و درست انجام بده. فرمانده تو خود می‎داند و تو سرباز و فرمانبری و حالا که آن حضرت حکم سربازی و دستور فداکاری به تو داده است، وقت امتحان است و نه زمان تشکر و امتنان، که وقت آن نیز خواهد رسید، هر چند تو دیگر در قید حیات نباشی.

کار سرباز جنگیدن و جهاد کردن است و این جهاد یک زمان در میدان نبرد مسلحانه است و یک زمان جهاد علمی، فرهنگی، معنوی، جهاد سازندگی و اقتصادی، جهاد مالی و جهاد با نفس؛ همه این میادین به سهم خود تبعات و سختی‎هایی دارد و یک سرباز و جانباز باید به استقبال تبعات و خطرات برود.

اگر سر باختن و جان باختن در راه دین و ولایت آقا و مولا امیرمؤمنان علی‌ علیه‌السلام و فداکاری در راه و رکاب امام زمان دستور الهی است که قبول تبعات، افترائات و شایعات چیزی نیست.

در میادین نبرد با دشمنان خدا و اهل‌بیت‌ علیهم‌السلام و امام زمان‌ عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف  ناسزا هست، توهین، تهمت، افترا، غیبت، شایعه‌پراکنی، آبرو بردن، پرده دریدن و هجمه کردن هم هست.

▪ خیر دنیا و آخرت در نماز جماعت و نماز اول وقت
اگر خیر دنیا و آخرت را می‎خواهید، نماز اول وقت نماز اول وقت. اگر می‎خواهید نکبت‎ها، ذلت‎ها و فقر و ناداری‎ها از زندگی‌تان دور شود، به نماز خاصه نماز جماعت اهتمام بورزید و در هیچ حال خدا ومرگ را فراموش نکنید. اهل محاسبه نفس باشید و هر شب و روزی که بر شما می‎گذرد در ضمن مراقبه اولیه، در انجام اعمال واجب و ترک افعال حرام اهل محاسبه هم باشید. قبل از آن‌که به حساب شما رسیدگی شود که در آن زمان کاری نمی‌توانید بکنید، به حاسب خود برسید. برای موفقیت در انجام کارهای خوب و درست با نیت صالح و خالص، خدا را شکر کنید و اگر خدای ناکرده مرتکب اعمال خلافی شده‌اید، استغفار نمایید که راه توبه و انابه و بازگشت به سوی خدا باز است. هیچ‌وقت ناامید نشوید و یاس به خود راه ندهید که ناامیدی از رحمت خدا خیلی بد و متعلق به کافران است؛ چراکه مؤمن به خدا، از رحمت معبود بخشنده و غفار خود ناامید نمی‎شود.

▪ غنیمت شمردن فرصت‌ها
امروز خودتان را دریابید که فردا دیر است. از ثانیه‎های عمر خود درست بهره‌برداری کنید، در هر ثانیه‎ای که کار مثبت نکنید، فردای قیامت ظرف همان ثانیه‌تان خالی است. مراقبت باشید که اگر ثانیه‎های دنیا در نظر شما چیزی نیاید، همان برای قیامت خیلی با ارزش است، چون هر روزش به فرموده قرآن برابر با پنجاه هزار سال مقایسه و محاسبه می‌شود و لذا فرصت‎های عمر را کم نشمارید.

▪ رسالت روحانیت
من روزی که به لباس روحانیت در آمدم و عمامه بر سر گذاشتم با خدا، پیامبر، اهل‌بیت‌ علیهم‌السلام و امام زمان‌ عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف  حاضر و ناظر عصر خودمان عهد بستم که در راهشان هر کار شایسته‎ای که از دستم ساخته شود و برآید انجام دهم و رضایت خدا و بندگانش را حاصل نمایم. در مقابل دشمنان دین هم کوتاه نیایم و هر خطری را به جان بخرم و با حرف و حدیث مردم از مسیرم خارج نشده و در راه خدا ثابت قدم باسم.

راهی که به خاطر شناخت آن، یک طلبه سال‎ها در حوزه‎ها درس می‌خواند و در محضر بزرگ‌ترین و نام‌آورترین آیات عظام حاضر می‎‌شود و از اقیانوس معارف بلند آن‎ها حکمت‌ها، معرفت‌ها، فقاهت‎ها و علوم مختلفه را فرامی‌گیرد، نباید در به کار بستن و عملی کردن آن‎ها لحظه‎ای درنگ کند و عمر خود را هدر ندهد.

▪ قدم در راه رضایت خدا
اگر برای جلب و جذب رضای الهی و به توفیق مدد آسمانی‎اش برای مردم کار می‎کنی و قدمی برمی‎داری، هیچ طلبی و توقعی و حتی انتظار تشکری از آن‌ها نداشته باش. از بدزبانی‎های احتمالی و برخی بدگمانی‎های حتمی هم گلایه نکن، بلکه پس از خدا از بندگان او تشکر نما که اگر آن‌ها نبودند و خداوند مرا در جمع آن‌ها قرار نمی‎داد کار و خدمتی از دست من ساخته نبود. پس ما باید خادم مردم باشیم و منتی بر آن‌ها نداریم، بلکه ممنون آن‌ها هستیم که وسیله توفیق و موفقیت ما شدند.

▪ دعا برای دشمنان
کسی که می‎خواهد در راه خدا، انبیاء و ائمه هدی‌ علیهم‌السلام گام بردارد، ممکن است این امور برای عده‎ای حسادت برانگیز باشد، و حسود را هم به‌خاطر حسادتش نمی‎شود کشت، باید برای نجات و اصلاح او دعا کرد تا خداوند این بیماری خطرناک و مهلک قلبی او را درمان کند و شفا بخشد.

خدای متعال از خزانه کرم و فضل و حکمت خود بر آل ابراهیم‌ علیه‌السلام، حکمت، کتاب، ملک و سلطنت بخشید، آیه دارد: «أَمْ یحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ فَقَدْ آتَینَآ آلَ إِبْرَاهِیمَ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَآتَینَاهُم مُّلْکًا عَظِیماً»، اما مردم حسد ورزیده تا جایی که سخت‌ترین شکنجه‎ها، تهمت‎ها و شهادت‎ها را در حق این خاندان روا داشتند تا این فضایل را کتمان و پنهان کنند که نمونه‌ای از آن را نسبت به ائمه هدی‌ علیهم‌السلام و نهایت آن را در کربلای معلی نسبت به حضرت سیدالشهدا امام حسین‌ علیه‌السلام شاهدیم. 

منبع: وبسایت افق حوزه