فرمول هایی ساده برای کسب اعتماد به نفس

جوانی هستم که برای انجام کارهایم از اعتماد به نفس پایینی برخوردارم و همیشه خودم را کمتر و کوچکتر از بقیه می دانم و از این موضوع خیلی رنج میبرم. لطفا راهکاری برای بالا بردن اعتماد به نفس به من معرفی کنید.

برای افزایش اعتماد به نفس، باید دست به کار شد. یعنی باید تلاش کرد تا به نتیجه رسید(چه مثبت و چه منفی) تا بتوان اعتماد به نفس را تقویت کرد. من یک سری راهکار توصیه می کنم تا از آن طریق بتوانید به تقویت اعتماد به نفس خود بپردازید:

هدف گذاری کنید و بعد آن را دنبال کنید:

این یکی از مهم‌ترین و موثر‌ترین راه‌های ایجاد اعتماد به نفس دائم است. وقتی تصمیم می‌گیرید کاری انجام دهید و از آن عقب نمی‌کشید و آن را پیش می‌برید، خودتان را به خودتان ثابت می‌کنید و اینجاست که اعتماد به نفستان بالا می‌رود.
 

ورزش کنید:

ورزش منظم و همیشگی سطح انرژی شما را بالا می‌برد و مواد شیمیایی مختلفی تولید می‌کند- مثل تستسترون و اندروفین- که حالت مثبت تری به شما می‌دهد. به نظر می‌رسد ورزش به طور خودکار اعتماد به نفس افراد را بالا می‌برد و رویکرد شما را نسبت به زندگی تغییر می‌دهد و راهی عالی برای بالا بردن اعتماد به نفس است.
 

تا زمانی که اعتماد به نفس پیدا نکرده‌اید وانمود کنید که دارید:

یک راه برای بیرون آمدن از محدودیت‌هایی که برای خودتان درست کردید، این است که یک قدم بیرون از منطقه آرامشتان بگذارید. ممکن است غیرعملی به نظر برسد. انگار فقط به خودتان دروغ می‌گویید اما موضوع همین است. این راهکار کاملاً عملی است. اگر احساس اعتماد به نفس نمی‌کنید، حداقل تظاهر کنید و طوری رفتار کنید که انگار به خودتان و توانایی‌هایتان کاملاً مطمئن هستید و طبق آن رفتار کنید. خیلی زود می‌بینید که احساس اعتماد به نفس می‌کنید، اعتماد به نفس واقعی.

از محیطتان استفاده کنید:

یک راه موثر برای تغییر خودتان این است که محیطتان را برحسب آن کسی که دوست دارید باشید، تغییر دهید. اگر می‌خواهید اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید، زندگینامه‌های افراد بااعتمادبه نفس را مطالعه کنید. همچنین سعی کنید با کسانی رفت وآمد کنید که اعتماد به نفس بالایی دارند.
 

مهارت‌های اجتماعی تان را تقویت کنید:

روابط یکی از مهم‌ترین قسمت‌های زندگی ماست و تقویت مهارت‌های اجتماعی یکی از مهم‌ترین مواردی است که هر فردی باید یاد بگیرد. بهتر کردن نتایجی که در این زمینه می‌گیرید و به دست آوردن اطمینان بیشتر به مهارت‌های اجتماعی تان، اعتماد به نفستان را به طور کلی بالا خواهد برد، در ضمن این سه نکته کلیدی را هم فراموش نکنید:
الف) مثبت بیندیشید.
ب) خودتان را با خودتان مقایسه کنید، نه با دیگران
ج) خودتان را دوست بدارید.

پرسش: پسری هستم که به شدت از کمبود اعتماد به نفس رنج می برم و اصلا خودم را دوست ندارم و به همین دلیل هم نمی توانم با کسی ارتباط برقرار کنم لطفا کمکم کنید.

یقیناً اصلی ‌ترین کلید دوست داشتن خود پرهیز از انتقاد و عیب‌جویی از خود است. احتمالاً دیده‌اید که بیشتر مردم موقع سرزنش کردن خود اصطلاحاتی منفی می‌ گویند .شاید برای شما هم پیش آمده که با چنین کلماتی خودرا توصیف کنید، در واقع به کار بردن این کلمات به این دلیل است که ما می‌خواهیم طوری عمل کنیم گویی که کامل و بی ‌نقص هستیم و با این عقیده خود را تحت فشار سختی قرار می ‌دهیم، و چشم‌های خود را بر حوزه‌های دیگری اززندگی‌مان که نیازمند اصلاحات و شفابخشی هستند می‌بندیم.

پس بهتر است سعی کنید خلاقیت‌های فردی خود را کشف کنید و خصوصیات برجسته و ممتاز خود را ستایش کنید، زیرا وقتی شما از خود انتقاد می‌کنید در واقع نقش خود را در دنیا بی‌اعتبار و تحقیر می‌کنید.
در صورتی که می‌توانید به هنگام اشتباه کردن یا شکست خوردن در موقعیتی، به خود بگویید: « درست است که اشتباه کردم یا شکست خوردم ولی می‌توانم هنوز خودم را به عنوان انسان جایزالخطا بپذیرم و این اشتباه یا شکست من دلیل بر بی‌ارزش بودن و ناتوانی من نیست."
بنابراین اگر آمادگی رشد و ترقی و درس گرفتن از اشتباهات را داشته باشید، اشتباهات راهی به سوی یک زندگی کامل و پربار را برایتان هموار می‌سازد.

خیلی از ما دائم خود را با افکار ترسناک تهدید می‌کنیم و از یک مشکل کوچک یک هیولای بزرگ می‌سازیم. مثلا اگر دیگران ما را طرد کنند فاجعه است، یا اگر در فلان مورد به نتیجه دلخواه نرسیم وحشتناک است.
بنابراین هرگاه دچار ترس و نگرانی شدید، به خود بگویید: این که دیگران مرا طرد کنند یا اگر در این مورد خاص به نتیجه مطلوب نرسیدم برایم ناراحت ‌کننده است، ولی هیچکدام فاجعه نیست.

راه دیگر این است که با خود ملایم، با محبت و صبور باشید. اشکال بسیاری از ما این است که همیشه می‌خواهیم فوراً به همه چیز برسیم. مثلا یکروزه بتوانیم خود را دوست بداریم. در صورتی که ما نتوانیم در عرض یک روزخود را کاملاً دوست بداریم، ولی می‌توانیم هر روز خود را کمی بیشتر دوست داشته باشیم. اگر هر روز به خود کمی بیشتر عشق بورزیم بعد از دو یا سه ماه در مسیر خود دوستی واقعی پیشرفت شایانی خواهیم داشت.

به ندای درون خود گوش دهید. در واقع هر یک از ما برای فکر کردن روش خاصی را انتخاب می ‌کند. بعضی از افراد موقع پیاده ‌روی یا حتی دویدن فکر می‌کنند، برخی دیگر با نوشتن افکار منفی و مثبت خود. سعی کنید راه مخصوص خود را جهت تفکر بیابید.
دوست داشتن خود یعنی این که به خود ارج نهیم: به دوستان خود مراجعه کنید و از آنها کمک بخواهید. تقاضای کمک از دیگران در موقع نیاز، نشانه قدرت است.
خیلی از ما یاد گرفته ‌ایم که همیشه فقط به خود تکیه کنیم و همه کارهارا به تنهایی انجام دهیم و نمی ‌توانیم از دیگران درخواست کمک کنیم، توصیه می کنم دایره دوستی های خود را گسترش هید و روابط وسیع برقرار کنید تا در حل مشکلات مختلف کمک تان کنند.
ورزش منظم هم فراموش تان نشود چون سلامت جسم منجر به سلامت روح هم می شود.

پرسش: مشکل من این است که موقع صحبت کردن با دیگران نمی توانم به چشمان او نگاه کنم و دیگران هم متوجه غیر عادی بودن این رفتار من می شوند و به همین علت هنگامی که می خواهم به ملاقات کسی بروم خیلی استرس می گیرم. لطفا من را راهنمایی کنید که چگونه از این مشکل رهایی پیدا کنم؟

این مشکل در افراد زیادی به چشم می خورد و تنها راه علاج آن این است که شما به طور تدریجی رابطه چشمی با طرف مقابل برقرار کنید. توقع نمی رود که در همان جلسات اول شما بتوانید یک ارتباط چشمی کافی با طرف مقابل داشته باشید بلکه در گامهای اول به حداقل ها بسنده کنید.

به چشمان طرف نگاه کرده و نگاهتان را دیرتر از بقیه مواقع از او بردارید. در این حالت با او ارتباط چشمی برقرار کرده‌اید. یادتان باشد، اگر با کسی ارتباط چشمی نداشته باشید، طرف مقابل فکر می‌ کند مغرور و خود پسند هستید. اگر زیادی هم به کسی نگاه کنید، طرف احساس ناراحتی می ‌کند. پس نه خیره شوید و نه نگاهتان را بدزدید. یک نگاه عادی و مهربان داشته باشید.

در حال صحبت های عمومی می توانید به جاهای دیگر چهره او نگاه کنید. بجای اینکه مستقیم به چشمانش نگاه کنید، می‌توانید به پیشانی یا موهایش نگاه کنید. این کار باز هم ارتباط چشمی محسوب می‌شود.

برای اینکه اعتماد به نفس داشته باشید، به افراد مختلف نگاه گذرا بیاندازید اما نگاهتان را روی کسی نگه نداشته و خیره نشوید، چون برای خودتان سخت می‌شود.
هر چقدر بیشتر به خودتان مطمئن باشید، برقرار کردن ارتباط چشمی راحت تر است.
بیش از حد نگاه نکنید. ارتباط چشمی نرمال اینگونه است که ۳۰ درصد باید به چشم‌ها و بقیه زمان را به دیگر قسمت‌های بدنش نگاه کنید.

تمرین کنید. ارتباط چشمی را با کسی که می ‌شناسید و با او راحت هستید تمرین و به آن عادت کنید. مثل پدر و مادر، خواهر و برادر و یا دوستان نزدیکتان.
 

منبع: پرسش و پاسخ های عمومی گروه روانشناسی مرکز مشاوره