نکات ارزشمند از معارف قرآن

ائمه(علیهم‌السلام) همواره خود را فرزند پیامبر دانسته و به آن افتخار می‌‎کردند. از طرف دیگر خلفای عباسی به این انتساب حسادت کرده و آنها را مانند خود از عموزادگان پیامبر بر می‌شمردند؛ مانند هارون که وی از امام کاظم(علیه‌السلام) پرسید: چرا خود را از نسل پیامبر معرفی می‌کنید درحالی که نسل از فرزند پسری منتقل شده و شما از نسل دختر پیامبر هستید؟ هارون پاسخش را از قرآن خواسته و امام هفتم ما شیعیان ابتدا آیه مباهله را خواندند: «فَمَنْ حَاجَّکَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَي الْکاذِبينَ[آل عمران/۶۱] پس هرکه با تو، پس از آن دانشى که به تو رسید، درباره حق ستیزه و جدل کند، بگو: بیایید تا ما و شما پسران و زنان خویش و خودمان را بخوانیم، آنگاه دعا کرده و لعنت خداى را بر دروغگویان بفرستیم.» در ادامه امام فرمودند: جز امیرالمؤمنین، فاطمه، حسن و حسین کسی همراه پیامبر(صلوات‌الله‌علیهم) نرفته، پس مراد از «فرزندان» حسن و حسین است. بنابراین خداوند در آیه مباهله، امام حسن و امام حسین(علیهم السلام) را فرزند پیامبر خطاب کرده و این صریح‌ترین دلیل است بر اینکه اهل بیت، نسل و ذریه پیامبر هستند.[المیزان، ج۳، ص۲۲۹]
پی‌نوشت:
الميزان فى تفسير القرآن، طباطبايى، سيد محمد حسين، دفتر انتشارات اسلامى، قم، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۲۲۹.