تاسی به اسرای کربلا
چهارشنبه 29 آذر 1396 11:08 AM
در ملاه محرم قرار داریم. ماهی که با مصیبت و اسارت خانواده آل الله همراه است. اسارت خاندان اهلبیت الگویی برای اسرایی جنگ تحمیلی بود.
اسرای گرانقدر ما به این نکته واقف بودند که اسارت اسرای کربلا در راه خدا بود. همانطور که امام حسین(علیه السلام) در جواب ابوحنیفه فرمود: «إِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاهُنَّ سَبَايَا؛ خدا می خواهد اینها را اسیر ببیند.»[اللهوف، ص65] و آنها نیز در راه اعتلای کشور شیعی و اعتلای مکتب اهلبیت(علیهم السلام) و کسب رضای خدا به اسارت در آمدند.
اسرای عزیز جنگ تحمیلی، صبر خود بر سختی های طاقت فرسای اسارت را از عقیله بنی هاشم آموخته بودند. صبری که توصیه برادر مظلوم و شهیدش در کربلا بود. «يا اُخَتاه لا يُذهِبَنَّ حِلمَكِ الشَّيطانُ؛ اى خواهر ارجمندم! مباد شيطان شكيبايى و بردباريت را ببرد.»[در سوگ امير آزادى، ص179]
پی نوشت:
اللهوف على قتلى الطفوف، ابن طاووس، على بن موسى، مترجم: فهرى زنجانى، احمد، ناشر: جهان، سال انشار: بی تا، ص65.
در سوگ امير آزادى( ترجمه مثير الأحزان)، ابن نما حلى، جعفر بن محمد، ناشر: حاذق، سال انتشار:بی تا، ص179.