نکات ارزشمند از معارف قرآن

برخی می‌پرسند چرا شراب در زمین حرام و در بهشت به عنوان یک نعمت و کاملاً حلال است؛ در پاسخ باید از تفاوت‌های ذاتی و ماهیتی این دو نوشیدنی استفاده کرد. چرا که ماهیت این دو شراب با یکدیگر متفاوت است. مثلاً در شراب بهشتی هیچ خماری، سر درد و به زبان آوردن سخنان لغو وجود ندارد؛ همچنانکه در قرآن آمده:«لَا فِيهَا غَوْلٌ وَ لَا هُمْ عَنهَا يُنزَفُون[صافات/۴۷-۴۵] نه در آن می، خمار و دردسرى و نه مستى و مدهوشى است.» بر اساس این تفاوت‌هاست که اصلاً مقایسه این دو با یکدیگر غلط است.
شراب بهشتی در قرآن هم ردیف با آب و شیر آمده که این نشان از بی‌ضرر بودن آن دارد؛ در صورتی که نوشیدنی‌های حرام که باعث دشمنی و ترک یاد خدا شده[مائده/۹۱] و همگان اذعان به ضررهای آن دارند.[محمد/۱۵]
باید توجه داشت که مزد و پاداش ترک این نوشیدنی پر ضرر و حرام، نوشیدن از شراب زلال و بی‌ضرر بهشت است؛ همان گونه که در حدیث آمده است:«مَنْ تَرَكَ الْخَمْرَ صِيَانَةً لِنَفْسِهِ سَقَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الرَّحِيقِ‏ الْمَخْتُوم‏؛ هر کسی که شراب را برای ضررهای جسمانی آن ترک کند خداوند به وی شراب صاف و بی‌ضرر می‌نوشاند.»[الکافی، ج۶، ص۴۳۰]

پی‌نوشت:
الكافي، كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق‏، دار الكتب الإسلامية، تهران‏، ۱۴۰۷ ق‏، ج۶، ص۴۳۰.