نکات ارزشمند از معارف قرآن

خداوند در قرآن فرموده:«أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا[نوح/۱۵و۱۶] آيا نمى‏‌دانيد چگونه خداوند هفت آسمان را يكى بالاى ديگرى آفريده است، و ماه را در ميان آسمانها مايه روشنايى، و خورشيد را چراغ فروزانى قرار داده است؟!.» برخی برای هجمه بر این آیه، می‌گویند: آیا ماه نور هفت آسمان است؟ آنها ماه را ستاره‌ای از جنس خاک و عضو کوچکی از منظومه شمسی و عضو بسیار کوچکتری از کهکشان راه شیری می‌دانند و با توجه به این مطلب می‌گویند: چرا قرآن آن را نور هفت آسمان ذکر کرده است؟ در پاسخ باید عنوان کرد که با توجه به عبارت«فِيهِنَّ» قرآن ماه را نور هفت آسمان ذکر نکرده بلکه آن را نوری «در هفت آسمان» عنوان کرده است! به عبارت دقت کنید:«وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا؛ و ماه را در آن پرتوافشانگردانيد.» پس ماه هر اندازه که کوچک باشد؛ باز وجود داشته و در منظومه شمسی و برای زمین یا آسمان اول روشنایی بخشی دارد و درست است که بگوییم ماه در هفت آسمان روشنایی بخش است. در واقع ماه همان طور که از جنسی مادی و خاکی متشکل شده منعکس کننده نور خورشید است،  البته قرآن جنس ماه را هم نور ندانسته بلکه لفظ مصدری نور را با معنای فاعلی آن استعمال کرده که در زبان عربی و دیگر زبانها رایج است؛ مثلاً گفته می‌شود: علی عدل است. این جمله به معنای عادل بودن علی است؛ نه آنکه بحث جنس مطرح باشد.