نکات ارزشمند از معارف قرآن

این روزها در فضای مجازی شبهه افکنانی به خیال خام خود به مقایسه بین پیامبر اسلام و کورش می‌پردازند. در این مقاله ابتدا به دلایل پوچ طرفداران کورش پرداخته و سپس دلایل برتری پیامبر را خواهیم آورد.

1ـــ تنها کتابی که از کورش تمجید کرده است و همین کتاب نیز مبنای اظهار نظر طرفداران کورش قرار گرفته، کتاب کورش نامه گزنفون یونانی است، که مورخان، کتاب او را نا معتبر می‌دانند.[1] علاوه بر این، کتابهای زیادی در مورد جنگ و خونریزی کورش وجود دارد.[2] که البته به این موارد کم و بیش در کورش نامه اشاره شده است. چنانکه در باره قتل عام لشکریان کورش در نینوا می‌نویسد: «کورش به سواره نظام و سربازان خود فرمان داد هر کس را که در کوچه‌ها یافتند، بکشند.»[3] بنابراین وقتی که خونریز بودن کورش در منابع مختلف آمده است، نباید به گفته خود کورش که در لوح گِلی او آمده، اعتنا کرد؛ چون امکان دارد که این گفته ها، تبلیغات دروغین کورش، و یا اقدامات ناچیز مثبت او بوده باشد. معمولا حاکمان که به جایی لشکرکشی می‌کنند، برای جلب توجه مردمان سرزمین تصرف شده، امتیازاتی به آنان می‌دهند تا شورش نکنند.
2ــ در مورد احترام کورش به ادیان باید گفت که، این چه احترامی است که ابتدا کورش به شهرهای مختلف حمله کرده و بعد از کشت و کشتارها و مطیع ساختن آنها، آنها را در دین خود آزاد بگذارد؟
3ـــ شبهه افکنان ظاهرا در پی اینند که کورش را تک همسر معرفی کنند، در حالی که موضوع تک همسری کورش دروغی بیش نیست[4] علاوه بر این، کورش در یکی از جنگها شوهر زنی را کشت تا زنش را تصاحب کند[5]

اینک بعد از اینکه کورش را شناختیم، چند سطر در مورد انسان دوستی نبی مکرم اسلام سخن بگوییم.
1ــ در مورد جنگهای پیامبر، باید گفت که ایشان، هیچگاه آغاز کننده جنگی نبود، مگر در مواردی که خبردار می‌شد مشرکان قصد حمله دارند[6] و یا در موارد نقض عهد از سوی مشرکان؛ مثلا در فتح مکه[7] و یا از طرف اهل کتاب[8] زیرا که او برای جهانیان مایه رحمت بود. «وَ ما أَرْسَلْناكَ‏ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمينَ[انبیاء/107] و تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم.»
2ــ  در مورد احترام پیامبر اسلام به ادیان، باید گفت که، پیامبر به ادیان خداپرست احترام می‌گذاشت و اگر کسانی مثل اهل کتاب، بنای مسالمت با مسلمانان داشتند، کسی متعرض آنها نمی‌شد. هر چند بخاطر زندگی در مملکت اسلامی، از آنها جزیه می‌گرفت.[9]
3ــ اگر پیامبر، زن اسیر را به ازدواج خودش در آورده است، عیبی بر آن جناب نیست، زیرا که پیامبر، زنان اسیر شده را آزاد می‌کرد و سپس آنان با میل و اختیار خود و با مهریه ی شرعی، همسری پیامبر را می‌پذیرفتند.[10]

پی نوشت
[1]. «کورش هخامنشی در منابع یونانی، زرینکوب، روزبه مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، 1390، ص38 .
[2]. تاریخ ایران دوره ماد، گرشویچ، ایلیا، ترجمه بهرام شالگونی انتشارات جامی، ۱۳۸۷، صفحه ۲۳۸ تا ۲۴۱ و تاریخ امپراتوری هخامنشیان، بریان، پی یر، ترجمه مهدی سمسار، انتشارات زریاب، ۱۳۷۷، جلد اول، صفحه ۱۱۴ تا ۱۱۷.
[3]. کورش‌نامه، گزنفون، ترجمه رضا مشایخی، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۸۶، صفحه ۲۱۴ تا ۲۱۶.
[4]. تاریخ هردوت، ترجمه هادی هدایتی، مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، 1382. کتاب سوم، بند ، ج3، ص110.
[5]. ایران دوره ماد، گرشویچ، ایلیا، همان.
[6]. فروغ ابديت، مركز انتشارات دفتر تبليغات اسلامي، 1370ش، ج2، ص 487.
[7]. ابن‌اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج ۲، ص۲۳۹-۲۴۴.
[8]. زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام / ترجمه إعلام الورى‏،طبرسى، فضل بن حسن- عطاردى قوچانى، عزيز الله‏، ناشر: اسلاميه‏، سال چاپ: 1390 ق‏، ص282.
[9]. 29 توبه.
[10]. ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، تحقیق: عطا، محمد عبد القادر، ج 8، ص 95 – 96، دار الکتب العلمیة، بیروت، چاپ اول، 1410ق؛ کاتب واقدى، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، ج 8، ص 124، انتشارات فرهنگ و اندیشه، تهران، 1374ش.