گنجواره ی ناب ترین اشعار ایرانی

از دست رفته ام من و از پا فتاده ام

زآندم که دل به عشق بلاخیز داده ام

مولود تیره روزی و پرورده ی غمم

چون صبح آتشین ز شب تیره زاده ام

جانم ز بیوفاییِ یاران نیمراه

صد بار تیره گشت و همان لوح ساده ام

بر چهره ام فروغ دل و جان من ببین

چون صبح صادقاست جبین گشاده ام

ای ساحل نجات کجا جویمت که من

چون کشتی شکسته به طوفان فتاده ام

تا رفته ای چو باد بهار از کنار من

چون گردباد سر به بیابان نهاده ام