گنجواره ی ناب ترین اشعار ایرانی

هرگز کسی به روز من ناتوان مباد

مانند من فسرده دلی در جهان مباد

بس رنج دیده ام ز دل مهربان خویش

یارب دگر دلی به جهان مهربان مباد

گر شد خزان بهار من از دوریت چه باک

ای گل ترا بهار جوانی خزان مباد

هرکس که میرود نهد از خود نشانه ای

از من به جز فسانه ی عشقت نشان مباد

سوزد اگر چو شمع زبانم ز سوز عشق

حرفی بغیر عشق مرا بر زبان مباد

هرکس که ناله های دلم را شنید گفت:

مرغی شکسته بال و جدا زآشیان مباد

خوش آشیانه ایست برای وفا دلم

جز برق عشق آفت این آشیان مباد

ابولحسن وزیری