اشعار شهادت امام حسن عسکری (ع)

سامرا اى شاهد شبهاى من

خوشه چين خرمن غمهاى من

مرغ دل از خاك تو پر مى‏كشد

جام كوچ سرخ را سر مى‏كشد

اينهمه غم كه دلم را پر نمود

قامت خورشيد را خم كرده بود

گاه رنجور از اسارت مى‏شدم

شاهد صدها جسارت مى‏شدم

گاه مى‏شد از جفاى ناكسان

مى‏شدم همخانه با درّندگان

مانده خورشيد توانم در شفق

نيست در عُمق نگاه من رمق

چار ساله كودكم با چشم زار

مى‏كشد در سجده هايش انتظار

او پرا ز احساس درد بى كسى است

اشك چشم او پراز دلواپسى است

ساقى يك جرعه آب زمزم است

زخم تشنه بودنم را مرهم است

مثل من كه خوانده‏ام او را به بر

فاطمه خوانده است او را پشت در

بر غريبى على مؤمن شده

شاهد جان دادن محسن شده

او كتاب پر ز درد فاطمه است

يوسف صحرا نوردِ فاطمه است

انتقام فاطمه در خشم اوست

ذوالفقار مرتضا در چشم اوست

او بود احياگر قرآن و حج

شيعيان اَلصّبر مِفْتاحُ الْفَرَج