اشعار شهادت و مناجات امام رضا (ع)

قاسم صرافان

امام رضا(ع)-مناجات

این راه برای خسته دور است چقدر

از نور تو چشمِ بسته دور است چقدر

گامی به تصوّر تو نزدیک شدن

از آینه‌ای شکسته دور است چقدر

×××

با دیدن تو چه محشری خواهد شد

آغاز حیات دیگری خواهد شد

وقتی که به صحن آسمانت برسم

آهوی دلم کبوتری خواهد شد

×××

هر چند دلم نقطه‌ای از تاریکی ست

بین من و تو پاره خط باریکی ست

در هندسه‌ی عشق مثلث شده‌ایم

من، تو و خدایی که در این نزدیکی ست

×××

من باز میان موج گیسوی تو غرق

در خلوت صحن پر هیاهوی تو غرق

تو ماهی و این پلنگِ حیرت زده، شد

در برکه‌ی چشم بچه آهوی تو غرق  

×××

هم گنبد و هم رواق این خانه طلا

یک شاخه گلی میان گلدان طلا

بیمار توأم، هوای این پنجره‌ی

فولاد نمی‌دهم به ایوان طلا

×××

این جا همه لحظه ‌ها طلایی ست چرا؟

هر گوشه‌ی این زمین، هوایی ست چرا؟

برمی‌گردم، در این دل مشهدیم

یک حال عجیب کربلایی ست چرا؟

×××

قصدم سفری برای گلگشت نبود

برگشت از آرامش این دشت نبود

در فال خطوط کف دستانم کاش

تقدیر بلیت رفت و برگشت نبود

×××

زرد آمده بودم و طلایی رفتم

شب بودم و غرق روشنایی رفتم

از راه زمینی آمدم با آهو

همراه کبوترت هوایی رفتم

×××

خط، چشم براه ایستگاه است هنوز

شب، سمفونی قطار و آه است هنوز

خوشبخت کبوترت که تا خانه پرید

آهوی تو آواره‌ی راه است هنوز