اشعار شهادت و مناجات امام رضا (ع)

اشعار شهادت امام رضا(ع) – علی پور زمان

شبيه كبوتر

نگاه خيس قلم روي دفترم افتاد

كنار حجره امامي رئوف جان مي داد

تمام حجره پر از التهاب بود و سكوت

نواي تشنه ي آب آب بود و سكوت

جواد از سوي باب الجواد مي آيد

و مادري شده محزون كنار او شايد

نَفَس نَفَس زده در كوچه هاي باراني

و همنوا شده با ناله ي خراساني

خدا نكرده اگر ناگهان زمين مي خورد

تمام كوچه پر از گرد وخاكِ طوفاني

نگاه و صورت او سرخ، من نمي دانم

كه جام زهر ، و يا دست سنگي ثاني ؟

عبا به روي سرش آسماني از اندوه

و حجره محفل روضه مكاني از اندوه

چه قدر لحظه ي آخر گريزي از تب بود

به فكر مقتل و خَدُّالتريب و زينب بود

دوباره بي تب و تاب حضور دعبل شد

دوباره روضه ي گودال مَحرم دل شد

دلش به خاكِ كف حجره يادي ازغم كرد

تمام صحن حسينيه را محرَّم كرد

رئوف عشق و محبت حديث سلسله را

به نقل از خود جبريل،وقف عالم كرد

دلم نشسته به پاي نماز بارانت

تمام شهر دلم را شبيه زمزم كرد

غروب چشم پُرابرش،غروب عاشورا

حسين بركفِ گودال خسته و تنها

به روي پيكر او جايِ تير و سرنيزه

سلام قاري قرآن،سرتو بر نيزه!

علی پور زمان